Page 219 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 219
ั
สีขาวแขนส้ำน สุภาพมาก ประคองถ้าดเข้ามา ในถ้าดมีของสองอย่าง
ี
้ำ
ึ
ื
ี
อันหน่งมีรูปส่เหล่ยมคล้ายกลักไม้ขีดไฟ อีกอันเป็นแก้วนา เราก็ย่นผ้า
�
ไปรับพร้อมกับถ้ามว่าเป็นของอะไรล่ะ เขาบอกเป็นยาแก้ไข้ เราบอก
้
ู
่
ั
็
มนจะหายอยหรอเพราะเราปวยมาหลายวนแล้ว ยาอะไรตาง ๆ กได
ั
่
่
ื
้ำ
ฉันมาแล้วมากมาย เขาก็ว่า “..ลองฉันดูสิคะ..” เราสังเกตอยู่ว่าตอนนัน
ี
้ำ
ี
มันยังไม่สว่างหรอกนะ เหตุการณ์นเกิดเวลาประมาณตีห้ากว่า ๆ น่แหละ
้ำ
ื
ี
ุ
มองดูพนท่ท่วไปก็ยังมืด ดูเหมือนสว่างแต่ตรงกฏิิเราโดยเฉพาะเท่าน้ำน
ั
ั
ี
มองไปข้างนอกก็ไม่เห็นอะไรเพราะมันยังมืดอยู่ ทีน้ำก็มีผู้หญิงอีกคน
ั
ึ
หน่งก้าวตามมาแล้วมาน่งคุกเข่าลง คล้าย ๆ กับว่ามาด้วยกันแต่เป็น
ลูกน้องของคนแรก ในนิมิต เราหยิบเอายานั้นมาฉัน พอฉันยาเข้าปาก
�
กลืน น้ายังไม่ทันจะหยิบมาฉัน พอดีจิตถอนออกมาเสียก่อน ทุกอย่าง
เลยเงียบหายไป แต่อาการไข้ของเราท่เป็นมาหลาย ๆ วันหายไป
ี
หมดส้นไม่มีเหลือเลย รู้สึกเบาตนเบาตัวปลอดโปร่งโล่งไปหมด
ิ
ั
่
ท่วร่างกาย สบาย ทีแรกเรานึกหนักใจวันน้ำป่วยยังไม่หาย ลงไปฉันน
ี
ี
่
ี
ก็ไม่รู้จะฉันได้กคา แต่นึกอยู่ว่ายังไงก็ควรจะลงไป ถ้้าเราไม่ลงไป
�
เขาจะคิดว่าเราเป็นป่วยเป็นไข้มาก แล้วจะเดือดร้อนหนักอกหนักใจ
ิ
ี
้ำ
เด๋ยวคนนนคนนจะมาดมาแล เราย่งไม่ช้อบจุ้นจ้านอยู่ เราช้อบเอา
ั
ี
้ำ
ู
ี
แบบเฉย ๆ ง่าย ๆ แต่ปรากฏิว่าตอนนไข้มันหายไปเลย ตอนเช้้าพอ
้ำ
ื
สว่างลงไปศาลา ไปบิณฑบาตก็ไม่เหน่อย แปลกจริง ๆ เราไม่ทราบ
ุ
ี
ี
้ำ
ว่า ท่เขาเอามาถ้วายให้ฉันในนิมิตท่กฏิิเม่อตอนเช้้าตรู่ตีห้านน เป็นยา
ื
ั
ั
ึ
ี
อะไร เพียงดูคล้าย ๆ ขนมอะไรสักอย่างน่แหละ น่ก็เป็นอีกคร้งหน่ง
ี
ี
ี
ื
หายป่วยไข้เพราะมีผู้มาถวายยารักษาในนิมิต เร่องน้เป็นช่วงท่เรา
ข้นไปอยจ�าพรรษาทส�านักสงฆ์โป่งน�้าร้อน สถานีพืชสวนฝาง ทอ�าเภอ
่
ู่
ี
ี
ึ
่
ฝางเป็นครั้งที่สอง ระหว่างปี พ.ศ. ๒๕๓๓
l
ความเปนมาของเรา 205
็
