Page 218 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 218

“เทวดาช่วยรักษาโรค”





                                                                 ่
                     ็
                                                                 ี
                                                                    ิ
                                                                   ุ
                                                              ั
                                                        ึ
                  นกเป็นอกครงหนง ตอนนนเราย้ายขนไปพกทกฏิบนซึ่งเป็น
                    ่
                                                        ้ำ
                    ี
                               ้ำ
                           ี
                               ั
                                    ่
                                    ึ
                                             ั
                                             ้ำ
                                                                         ึ
                                                                         ่
               ิ
                                       ี
                                                    ี
                                    ั
                                                    ่
                                                                      ื
              ุ
                                                             ี
                                                                             ื
            กฏิใหม่สร้างด้วยไม้ หลงน้ำเป็นเจ้าหน้าทของสถ้านทดลองพช้สวนคอ
                                                                ั
                                                             ั
                                                                    ั
                                                                               ี
            คณดสต คณทองม้วน เป็นเจ้าภาพสร้างขนมา สมยน้ำนหวหน้าสถ้าน
                       ุ
                                                     ้ำ
                   ิ
                 ุ
              ุ
                                                     ึ
            พช้สวนคือ คุณสถ้ิต เม่อเราข้ำนไปพักอยู่กฏิิบน ทางข้ำนทางลงก
                                                                               ็
                                     ื
                                                                     ึ
              ื
                                                        ุ
                                            ึ
            สูงขนดอยไปอีกมาก มีทางจงกรมตัดเข้าไปในไหล่ดอยลึกเข้าไปหน่อย
                ึ
                ้ำ
                                                          ึ
                                           ั
                                        ื
            ในป่าไผ่ สถ้านท่ดีมาก ร่มร่นท้ำงวัน มีคราวหน่งเรามีอาการไม่สบาย
                             ี
                              ้ำ
                              ึ
            ป่วย ไม่รู้ว่าเกิดขนเพราะอะไร มันอ่อนเปลยเพลียแรงเหมือนอมไข้
                                                        ้ำ
                                                        ี
            อยู่ลึก ๆ ตลอดเวลา ข้าวปลาอาหารก็ไม่อยากขบไม่อยากฉัน เป็น
            อยู่หลายวัน หยูกยาอะไรก็ได้ค้นหาเอามาฉันอยู่แต่มันยังไม่รู้สึก
                                          ี
            บรรเทาเบาบางลงบ้างเลย ทีน้ำอยู่มาคืนหน่งเวลาประมาณจะค่อนรุ่ง
                                                      ึ
            แล้วหละ ตามธรรมดาเราต่นตีสองหรือตีสองกว่า ๆ ลุกขนมาล้างหน้า
                                                                   ้ำ
                                                                   ึ
                                       ื
            ล้างตาแล้วก็ลงทางจงกรมเลย เดินจงกรมไปมาพอสมควรจนจิตสงบด
                                                                               ี
                    ึ
                    ้ำ
                                 ่
                                                                            ่
            ก็กลับขนกุฏิิแล้วไปนงภาวนาต่อ กุฏิมันกว้างขวางพอสมควรอยนะ
                                 ั
                                                                            ู
                                                 ิ
                                  ี
            เราจัดท่น่งภาวนาไว้ท่ตรงระเบียงข้างนอกของห้องนอนจ�าวัด เรา
                      ั
                    ี
                               ื
            รู้สึกอ่อนเพลียเหน่อยเพราะไข้ คิดว่าวันน้ำเราเหน่อยมากเราจะไป
                                                               ื
                                                       ี
            บิณฑบาตไหวไหมหนอ เราคิดไปคิดมาอยู่ พอน่งสักพักหน่งจิตก
                                                              ั
                                                                               ็
                                                                         ึ
            สงบลง ไดยินเสียงคนพูดคุยกันอยเยอง ๆ ไปทางซึ่้ายมืออย่สูง
                                                   ื
                                                                            ู
                                                   ้ำ
                                                 ู
                                                 ่
                        ้
            ประมาณระดบพนกฏิ เราคดวาใครหนอขนมาดานขางของกฏิซึ่ง
                          ั
                                         ิ
                                                                  ้
                                            ่
                                                       ้ำ
                             ้ำ
                                                                             ่
                             ื
                                  ิ
                                                       ึ
                                                                          ุ
                                 ุ
                                                              ้
                                                                            ิ
                                                                             ึ
                                                                               ี
                                                                               ้ำ
            มันสูง และเป็นระเบียง มันไม่มีบันได บันไดมันขนมาทางด้านหน้าน
                                                            ้ำ
                                                            ึ
                                                                             ้ำ
                       �
                                                                             ื
                                                          ึ
            ต่างหาก ช้าเลืองมองไปดูก็เห็นมีผู้หญิงคนหน่งเขาก้าวเข้ามาบนพน
                                                                   ื
                                                                   ้ำ
                     ุ
                                               ี
                                                                      ุ
            ระเบียงกฏิิ มันเหมือนก้าวนะแต่ท่จริงเขาลอยมาลงท่พนกฏิิ ในมือ
                                                                 ี
                             ึ
            ถ้ือถ้าดเล็กใบหน่งหมอบคลานเข้ามา เราสังเกตเห็นเขาใส่กระโปรง
                                                ั
                                                                             ื
                                                                             ้ำ
                                                           ึ
            แบบคุณครูตามโรงเรียนในบ้านเราท่วไปใส่กันซึ่่งเป็นสีกรมท่า เสอ
                    l
            204   พระพิชิต ชิตมาโร
   213   214   215   216   217   218   219   220   221   222   223