Page 215 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 215
มองออกไปดูเห็นเป็นทางยาวดาหน้าเข้ามาเลยนะ ถ้้าดูตอนกลางคืน
ั
้
ี
เหมือนงูเล้ำอยน่นเช้ียวละน่งไปกก�าหนด พุทโธ ไปเร่อย ๆ ทีน
็
ื
ื
ั
ู
ิ
ิ
ิ
่
ปรากฏว่าจิตรวม จตมันลงสงบนงเป็นสมาธ พอร้จตสงบวาบลงไป
ิ
มองเห็นข้างหน้าเราเป็นกลุ่มควันเต็มไปหมด ในระหว่างกลุ่มควัน
ั
น้นมองเห็นเป็นผู้คนมากมายเดินขวักไขว่ไปมาพูดกัน สังเกต
เห็นว่าเป็นชาวบ้าน เส้อแสงใส่บ้างไม่ใส่บ้าง บางคนก็มีผ้าขาวม้า
ื
พาดบ่า บ้างก็เคียนพุง แต่ท่มือของทุกคนมีส่งท่ถืออยู่มองด
ี
ิ
ี
ู
ื
คล้าย ๆ ก่งไม้มามัดรวม ๆ กัน บางคนก็ถือเคร่องมือเหมือน
ิ
ิ
ไม้กวาด เดินไปเดินมาแล้วเอามัดฟ่อนก่งไม้ เอาไม้กวาด ตบ - ฟาด
ี
ไปมาท่เปลวไฟ ดูวูบ ๆ วาบ ๆ บางคนก็กวาดเสียงดังแกร๊ก ๆ ๆ
้ำ
ึ
ในความรู้สึกเราบอกว่าเขามาช่วยดับไฟ มันรู้จักขนมาเองว่า
อย่างนนะ เราดูไปสักพักหน่งแล้วจิตกถ้อนออกมา เรามองออกไป
ึ
็
ี
้ำ
ปรากฏิว่าไฟท่ลุกไหม้กรอบแกรบ ๆ ท่วบริเวณน่ะหายไปหมดแล้ว
ี
ั
ไมมีไฟลุกแล้ว ท่ห่างจากกุฏิิออกไปข้างละส่ถ้ึงห้าวามีแต่ควัน
ี
ี
่
ั
้ำ
กลบฟงอยเท่านน เป็นอันว่าไฟป่าสงบลงไปหมด เราคิดว่าผคน
ู
้
ุ
่
้
ู
้ำ
ั
เหล่านนคงมาช้่วยดับไฟ เพราะเห็นเขาใช้้ก่งไม้ใช้้เคร่องมือมาตบ ๆ
ิ
ื
หวด ๆ ไฟทกำลังลุกอย่วูบวาบ ๆ เราเห็นมาช้ัดเจนในภาพนมิตครหนง
ู
่
ี
ิ
่
ู
่
ึ
่
ต่อมาเมอเห็นไฟมันดับสนิทลงแน่ใจแล้วเราจึงเข้าทพักผ่อนจำวัด
ี
่
ื
่
ี
ู
่
ึ
่
้ำ
่
ื
ึ
้ำ
ตนเช้้าขนมาก็เหมือนไมมีอะไรเกิดขน ไฟก็ไหม้มาหยุดอยแค่ตรงท
่
่
้ำ
ู
ื
ู
่
ั
่
ี
เห็นเมอคืนนนเอง มันเป็นเรองทแปลก เราเองไม่ได้เป็นผ้ดับอยแล้ว
ื
ื
ี
คนงานทางสถ้านพช้สวนฯ มาช้่วยดับหรือเปล่าก็ไม่ใช้่ เพราะเจ้าหน้าที่
ั
่
ื
ึ
คนงานเขาก็กลับไปกันหมดตงแต่เมอเย็น ซึ่งเรานึกไม่ออกเลยยกไว้
้ำ
่
ให้เป็นเรองของเทวดาก็แล้วกัน เรานึกขอบอกขอบใจเทวดาและ
่
ื
นึกอนุโมทนาในความดีงามของพวกท่านเหล่านนทวกัน ทั้ำงคด
ิ
ั
้
ั
่
ิ
้ำ
ในใจเสมอว่า แม้ในท่ท่เราเห็นว่าไม่มีผู้ใดโดยสนเช้ิง เมื่อเราเข้าตาจน
ี
ี
ึ
ไฟป่าลามไหม้จะมาถ้ึงเข้าไม่มีใครอยู่ให้พ่งพา นึกว่าไม่มีใครแล้ว
l
ความเปนมาของเรา 201
็
