Page 220 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 220
“เทวดามาบอกยา”
ึ
ี
ี
่
ทน้ำกมอีกคราวหนง ทสำนักสงฆ์โป่งนำร้อน สถ้านีพช้สวนฝาง
ื
่
ี
้ำ
ี
็
ั
ี
ั
ื
่
็
่
ี
ิ
ุ
่
่
อีก และเปนเรองเกยวกบเทวดาอก เรายงอยทกฏิหลังบนอยางเกา
่
ู
่
ี
เราเป็นคนรูปร่างสูงใหญ่อยู่ น่าจะแข็งแกร่งแข็งแรง แต่ก็ป่วยกระเสาะ
กระแสะบ่อยจังเลย ร่างกายเราท่จริงไม่ค่อยแข็งแรงหรอก หลายวัน
ี
มาแล้วรู้สึกมีอาการเป็นโรคกระเพาะ ท้องมันเจ็บนิด ๆ อิด ๆ ออด ๆ
ื
่
ั
่
่
ั
้ำ
้ำ
ู
่
ท้องเฟ้ออยเรอย แล้วก็ไมค่อยอยากกินไมค่อยอยากฉันอะไรทงนน
ั
ู
ฉันเช้้าเสร็จแล้วมันอืดแน่น ๆ เฟ้อ ๆ อยในท้องทงวัน กินยาอะไร
้ำ
่
ก็ไม่ทุเลา โซึ่ดามนท์บ้าง กฤษณากล่นบ้าง ยาแก้โรคท้ำงนนท่มีใน
้ำ
ี
ั
ั
ิ
้ำ
ั
สมัยนนน่ะ รวมทงยาพนบ้านอะไร ๆ ท่เขาว่าดีว่าได้ผล เราก็ได้ฉัน
ี
้ำ
ั
้ำ
้ำ
ื
ั
ี
ไปเยอะมาก ซึ่่งมีผู้คนญาติโยมท่เขารู้ข่าวเราป่วย เขาเอามาถ้วาย
ึ
้ำ
ี
เราก็ฉัน มันก็ไม่มีอะไรดีขน อาหารก็ได้พยายามฉันท่มันย่อยง่าย
ึ
ประเภทเผ็ดร้อนทเขาว่ามันแสลงต่อโรคเราก็งดฉัน แต่มันไม่หาย
่
ี
ร่างกายเหนอยอ่อนลงเพลียลง เราไม่รจะทำยังไง เลยได้แค่อดเอา
้
ู
่
ื
ึ
้ำ
ุ
ทนเอาไปพลาง ตามธรรมดาเราลกขนมาระหว่างตสองตสาม ลก
ี
ุ
ี
้ำ
มาล้างหน้าล้างตาแล้วลงทางจงกรม เดินจงกรมไปมา พอดีวันนน
ั
ี
ื
�
ื
้ำ
ี
เม่อกาลังเดินจงกรมก็เหน่อยอ่อนกระปลกกระเปลยมาก คิดว่าวันน
้ำ
ั
้ำ
่
คงไม่ลงไปฉัน ถ้ึงจะลงไปก็เหนอย และฉันก็ไม่ได้ด้วย เวลานนเกือบ
ื
่
ี
ตีสามแล้ว เราเดินจงกรมไปมาก็นึกขนมาในใจว่า เจ็บท้องนเป็นมา
ึ
้ำ
ู
ู
่
อยหลายวันแล้ว ยาก็กินอยแต่ไม่ทุเลา เราพยายามนึกกำหนดใจ
่
ี
ไว้ให้เป็นปรกติกลาง ๆ แล้วเดินไปเดินมาต่ออีกสักสองรอบน่แหละ
ทันใดก็ได้ยินเสียงอยู่บนอากาศ ไม่เห็นตัว แต่มองไปรู้สึกสว่าง ๆ
้ำ
ั
กว่ากลางคืนหน่อย เสียงนนเอ่ยว่า “..มันจะไปยากอะไรโรคกระเพาะ..
ั
แกงจืดผักกาดขาวสิ..” ได้ยินเท่าน้ำนแหละ เราก็นึกในใจ “..เอ๊ะ มัน
l
206 พระพิชิต ชิตมาโร
