Page 411 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 411

เป็นพี่ชายของพระนางยโสธรา (พิมพา) แห่งกรุงเทวทหะ ท่านออกบวช
                                                                           ั
                                                                        ั
                                                                 ี
              พร้อมกับพระราชาและเจำ้าชายแห่งศากยวงศ์ ชุดท่บวชคร้งน้นรวม
              ๖ พระองค์ คือ พระเจำ้าภัททิยะ เจำ้าชายอนุรุทธะ เจำ้าชายอานันทะ
              เจำ้าชายภัคคุ เจำ้าชายกิมพิละ เจำ้าชายเทวทัต และนายอุบาลี ช่าง
              ภูษามาลา พระเทวทัตปฏิบัติภาวนาบ�าเพ็ญเพียรจำนได้โลกิยฌาน

                             ิ
                                                          ิ
              สมาบัติ มีฤทธ์ สามารถเหาะได้ แสดงฤทธ์ต่าง ๆ ได้ พระเทวทัต
                              �
                                                      ิ
              มีความฮึกเหิมกาเริบ อยากจำะมีความย่งใหญ่ปกครองสงฆ์เสียเอง
              เพราะเห็นพระพุทธองค์มีผู้เคารพเล่อมใสมาก จำึงอยากโดดเด่นบ้าง
                                                 ื
                                                       ุ
                                                                               ุ
                                                                           ั
                              ู
                       ั
                                        ็
              พระเทวทตเคยทลความเหนเสนอต่อพระพทธองค์ ขอแก้ไขปรบปรง
              คณะสงฆ์ ซึ่่งพระพุทธองค์ทรงวินจำฉัยโดยละเอียดแล้วเห็นไม่สมควร
                          ึ

                                               ิ
                                                                                ุ
              เคยมีว่า พระเทวทัตขอให้พระพุทธองค์บัญญัติเป็นสิกขาบทว่า ภิกษ
                        ื
              อย่าฉันเน้อ เพราะเป็นการไม่มีเมตตาต่อสัตว์ แต่พระพุทธองค์ทรง
              พจำารณาด้วยเหตุด้วยผล และพระญาณอย่างรอบคอบ ทรงเห็นผล
                ิ
                            ิ
                                          ุ
                                  ั
                               ้
                               ึ
                                                                         ิ
                   ั
                                                                            ุ
                ี
                         ั
              เสยอนจำะบงเกดขนกบพระพทธศาสนาอย่างมาก เพราะว่าภกษต้อง
                                              ื
              ได้อาศัยเสาะหาภัตตาหารจำากผู้อ่น อาศัยบริโภคอาหารจำากชาวบ้าน
                ี
              ท่เขาให้มาโดยความเคารพนับถือ หากก�าหนดอย่างพระเทวทัตทูลขอ
              ภิกษุกจำะเป็นผู้เล้ยงยาก อน่ง การท่ว่ากินเน้อสัตว์ไม่มีเมตตาน้น ก
                                                  ี
                                          ึ
                                                                                ็
                    ็
                                                          ื
                               ี
                                                                            ั
                                                               ี
                                                                ิ
                                                                               ุ
                                                ั
                           ่
                               ิ
                           ี
              ไม่ได้เป็นดงทว่ากนหรอไม่กินเนอสตว์ การไม่ได้มจำตใจำร้ายกาจำ ม่ง
                         ั
                                             ้
                                             ื
                                    ื
                �
              ทาร้ายเขา ไม่ไปฆ่า ไม่เบียดเบียน ไม่ได้มีความนิยมการท�าร้าย
                                                                            ี
                             ั
              ประทุษร้าย น่นก็แสดงถึงความมีเมตตากรุณาต่อสรรพสัตว์ท่ตรง
              และพอดี ไม่เป็นการเสแสร้งท�าหรือท�าให้ปรากฏว่าตนเด่นมีเมตตา
                  ้
              ดังนจำึงสมควรกว่าอย่างแท้จำริง มิได้เกินเลยไป พระพุทธองค์จำึงไม่
                  ี
              อนุญาตตามท่พระเทวทัตทูลขอ แต่ได้ทรงบัญญัติข้อก�าหนดท่สมควร
                           ี
                                                                         ี
                                             ื
                                                ั
              และมิสมควรในการบริโภคเน้อท้งหลายเอาไว้อย่างละเอียดและ
              บริบูรณ์ ให้ภิกษุได้ถือปฏิบัติเป็นสิกขาบทท่ดีงามมาตลอดจำนบัดน
                                                                                ี
                                                                                ้
                                                          ี
                                                                       l
                                                       ความเปนมาของเรา   397
                                                             ็
   406   407   408   409   410   411   412   413   414   415   416