Page 476 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 476
มาจากไหนหนอ บางคราวเราเห็นเขาไปล่าสัตว์ เอาปืนยิงมันตาย เอา
ื
�
ี
ตัวมาเพ่อทากิน ยังเห็นอาหารท่มันกินยังคาอยู่ในปากของมัน ทาให้
�
ึ
ั
ุ
ี
ื
ู
่
็
เราร้สึกสะเทอนใจมาก เรานกสงสารเห็นอกเหนใจมนเป็นทสด มน
ั
ิ
ิ
็
่
่
อยากกน มนออกหากนด้วยความยากลาบากอย่างยง สงทกนกมได้
ิ
่
ิ
�
ี
ิ
ั
ิ
ดีอะไร ไม่อร่อยอะไร บางทีบางตัวยังต้องออกหากินเวลากลางคืน
ื
เม่อมืดมิดแล้ว เพราะกลัวจะมีภัย กลัวคน และสัตว์ร้าย ๆ จะเห็น
ี
ี
ิ
มัน ส่งท่มันหาได้พอจะกินก็มิได้ด และอร่อยเลย การกินก็ยังไม่ได้
กินอ่มสมความอยาก เพราะอาหารก็ได้เพียงเล็ก ๆ น้อย ๆ ท้งมืดค่า
�
ั
ิ
ั
หายาก ท้งต้องระมัดระวัง จะไปจะมาต้องให้เงียบ ท�าเสียงดังไม่ได้
ิ
ถึงจะมีส่งของท่กินได้มากพอกินอ่มได้อยู่ แต่คนก็มายิงมาฆ่าเอาเสีย
ี
ิ
ี
ิ
ตาย ด้นรนหนีก็ไม่ทัน ท่กินอยู่ก็ยังไม่ทันอ่ม แม้อาหารบางคาก็ยัง
�
ิ
คาปากอยู่ยังไม่ได้เค้ยวกลืนลงท้อง ก็ถึงตายเสียแล้ว น่าสงสาร
ี
สรรพสัตว์เสียจริง ๆ คนเราน้ได้โอกาสมากมาย สภาพของคนเรา
ี
ได้เปรยบเขามากเหลอเกน เราได้สถานะทเหนอกว่าเขา สงส่งกว่าเขา
ื
ี
่
ิ
ื
ู
ี
ี
�
ไม่น่าเลยท่จะมีจิตใจคิดเบียดเบียนทาร้าย เอาเป็นเอาตายกับเขา
�
เขาไม่มีทางสู้เรา ความเป็นอยู่ของเขากต่าต้อยกว่าเราเป็นอันมาก
็
ั
ทุกอย่างเขาด้อยกว่า น้อยกว่าเราท้งหมด จนไม่อาจนับเป็นคู่ต่อสู้
กันเอาเสียเลย คนเราไม่น่าจะมน�้าใจกระท�าเอาแก่เขา แก่สรรพสัตว์
ี
เขาเกิดมาก็คงอยากมีชีวิตอยู่ในโลกน แม้เขาจะไม่มีโอกาสได้ความ
้
ี
สะดวกสบาย และเยนใจอย่างเราเลย เขาก็คงอยากอย่ และไม่อยาก
็
ู
็
ตาย ไม่อยากเจบปวด ไม่อยากเป็นไข้ เขาเหนเราเขากหวาดกลว
ั
็
็
ิ
เราเป็นอย่างย่ง บางตัวสัตว์มันรีบว่งหนีทุลักทุเลจนหกล้มหกลุก
ิ
คลุกคลานกระเสือกกระสน ถึงกับบาดเจ็บแข้งขาหักก็ม แสดงว่า
ี
เขาก็อยากมีชีวิตอยู่ในโลก เขาไม่อยากตาย เขาจึงรีบเร่งกระเสือก
ื
กระสนเพ่อหนีเอาชีวิตรอด คนเราใจร้ายกาจ ไม่นึกถึงใจเขาใจเราเลย
l
462 พระพิชิต ชิตมาโร
