Page 478 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 478
ั
่
ที่วดปาหนองกุงศรี
๒๗ เมษายน ๒๕๕๖
ี
-- ออกบิณฑบาตบ้านโคกเจริญ กับพระปิงปอง ระยะน้ออก
ึ
บิณฑบาตเวลาประมาณ ๕.๓๐ น. ฉันภัตตาหารมีรสชาติดีข้น แต่
ฉันได้ไม่มาก มันนึกรังเกียจอาหารหลายอย่าง เช่น ปลาแห้งก็ไม่ชอบ
ิ
ั
ื
กล่น และท้งกลัวว่ามันจะไม่ค่อยสุกเข้าไปถึงข้างใน อาหารเน้อสัตว์
ิ
ใหญ่ ๆ เช่น วัว ควาย เกรงกล่นสาบของเน้อ ไก่ ฉันได้ก็เล็กน้อย
ื
ี
ี
ั
เท่าน้น ผัก และน�้าพริกฉันได้เยอะและมีรสชาติด ทุกวันน้เลยฉัน
�
จาพวกผัก - น้าพริกเป็นหลัก
�
-- วันน้ได้อารมณ์กรรมฐาน เดินบิณฑบาตไปตามทาง เห็นรถ
ี
ปิ๊กอัพมาขายของ เอาอาหารมาขายไปตามทางในหมู่บ้าน วันนี้รถคันนี้
ึ
เขาขายอ่งอ่าง ฟังเขาร้องเชิญชวนให้คนมาซ้อ เขาว่า มีท้งอ่งเพ้า
ึ
ื
ั
ี
ี
ั
ั
ึ
�
ี
(อ่งอ่างท่มีสดาท้งตัว ร้องเสียงดัง โอ๊ก ๆ ๆ ๆ ) ท้งอ่งยาง (ชนิดน้ม
ึ
ี
�
ขนาดตัวเล็กกว่า ตามตัวมีสน้าตาล มีแถบสีเข้มพาดจากหัวถึงก้น
ี
สามสี่แถบ ตัวนี้ร้อง อึ่ง อ่าง, อึ่ง อ่าง, อึ่ง อ่าง ๆ ๆ ๆ ในเวลากลางคืน
ื
ี
ตัวน้เวลาเราเอามือไปจับตัวมัน จะขับเมือกล่น ๆ ออกมา ท�าให้จับ
ึ
ตัวมันไม่แน่น) คนขายเขาร้องว่า .. “..อ่งครับอ่ง มีท้งอ่งเพ้า อ่งยาง
ึ
ั
ึ
ึ
ั
มีท้งตัวไข่ ตัวใหญ่ ๆ เอาไปต้มทากิน ต้มใส่ใบหมากขามอ่อน เอามา
�
บริการถึงบ้านแล้ว ราคาไม่แพง ถ้าต้องการละก็ให้โบกมือดักกวักมือ
เรียกเอาเลยครับ..” ก็มีคนออกมาซ้อสินค้าอ่งอ่างของแกหลายคน
ื
ึ
อยู่เหมือนกัน
ื
ึ
เราได้คุยกับครูบาปิงปองว่า น่าสงสารอ่งมันนะ มันไม่รู้เร่อง
อะไรกับเขาเลย อยู่ ๆ มันก็ถูกเขาจับมา พามันมาเที่ยวในบ้านโคกเจริญ
ื
แล้วก็ขายมันให้แก่คนอ่น ให้เขาเอามันไปกิน ทางเหนือเขาไม่ค่อย
l
464 พระพิชิต ชิตมาโร
