Page 482 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 482
�
ทาการบวชให้กุลบุตรเป็นพระสงฆ์ในพระพุทธศาสนา จะบอกนิสัย ๔
ประการให้ด้วยพร้อม ก่อนจะออกมาจากโบสถ์ เคร่องนุ่งห่มให้นุ่งห่ม
ื
และยินดีด้วยผ้าบังสุกุล อาหารการขบฉัน ให้ฉันภัตตาหารจากการ
ื
บิณฑบาต ท่อยู่อาศัยให้อยู่ตามถ�้า เง้อมผา ป่าไม้ โคนไม้เป็นต้น
ี
ื
เร่องหยูกยาให้หัดรักษาความป่วยไข้ด้วยยาดองน�้ามูตรเน่า (ปัสสาวะ
ท่หมัก) ทุกอย่างทุกประการท่ทรงสอน ท่พระอุปัชฌาย์สอนส่งทอด
ี
ี
ี
มาถึงพระอย่างเรา ย่อมต้องมีความหมายต่อชีวิตพระอย่างแน่นอน
ถึงตอนน้เราแจ่มกระจ่างในเร่องการออกรับบิณฑบาต ท่เป็นวิธีการ
ี
ี
ื
ี
หาภัตตาหารมาเล้ยงชีพโดยชอบของเราเอง และกล่าวโดยตรง ๆ ก
็
ี
ื
อาจบอกได้เลยว่า ทุกวันน้เรารู้สึกว่าเม่อได้เดินออกไปรับบิณฑบาต
เราสบายใจ ปลอดโปร่งแช่มชื่นใจ คลายใจว่าอาหารที่เราได้มาในบาตร
เราได้มาโดยชอบ เป็นอาหารทบริสุทธ ไม่มความค้างคาด้วยหนสน
ิ
์
ี
้
ิ
ี
ี
่
ใด ๆ ปราศจากมีพิษภัยใด ๆ ท้งส้นแล้ว วันท่เราออกบิณฑบาตเราจึง
ิ
ั
ี
เบิกบาน และใจสบายผ่อนคลายใจ ผิดกันกับวันไหนมีเหตุไม่ต้องได้
ั
ี
ไปบิณฑบาต ดังน้นเราจึงยินดีท่จะได้ไปบิณฑบาตเสมอ
เราได้นึกเปรียบเทียบไปกว้างขวางและลึกซ้ง ก็เห็นจริงว่า
ึ
โลกนี้คับแคบ ไม่สมควรที่สัตว์ผู้รู้ยิ่งเห็นจริงรู้จริงจะมาอยู่เอาเสียเลย
ี
ู่
ี
ี
ั
ี
พวกท่มาเกิดอยท่นี่ท้งหลาย ท่แท้แล้วก็คือผู้ท่ยังไม่รู้อิโหน่อิเหน่ หรือ
แม้ผู้ท่รู้บ้างแล้วว่าอะไรเป็นอะไร แต่ก็ยังมิอาจพาจิตของตนหนีออกไป
ี
จากวัฏฏะวนอันนี้ได้ นั่นเอง ผู้ที่รู้แล้วจึงต้องพยายามอย่างที่สุด ด้วย
ั
ั
ความต้งอกต้งใจจริง ๆ กระเสือกกระสนด้วยอาศัยทิศทาง และวิธีการ
�
ดาเนินตามแบบอย่างที่พระพุทธองค์ทรงสั่งสอน นั่นแหละจึงจะหลุด
ี
ุ
ั
พ้นในท่สด ดงนนพวกเราจึงไม่ควรประมาท ไม่ควรล่มหลงอะไร ๆ
ั
้
ุ
ของโลก แล้วตกหล่นอยู่ในโลกท่เป็นเหมือนปลักควายสกปรกน้อยู่
ี
ี
เลย ต้องรีบเร่ง ต้องเฝ้าระมัดระวังเอาไว้เสมอ ๆ ..
l
468 พระพิชิต ชิตมาโร
