Page 484 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 484
ี
ี
ขายของท่กองดิน พอตกเย็นก็ต้องกลับบ้าน ทุกอย่างท่เก็บเอามากอง
ั
ี
ื
ิ
เพ่อประกอบการเล่น ต้องวางกองท้งเอาไว้ท่ตรงน้นเอง ไม่ได้เอาไป
บ้านด้วยหรอก เรานึกว่าเงิน ทอง เพชร พลอย ดอลล่าร์ ฯลฯ
อะไร ๆ ก็ช่างเถอะ ท่เราเอามากองรวมกันไว้ท่เราในช่วกาลเวลาท
ี
ี
่
ั
ี
ั
�
ั
ผ่านมา ท้งหมดน้นมันหมดความสาคัญ หมดความดีว่าเป็นเงิน
ิ
เป็นทอง เพชร พลอย มันกองท้งอยู่ตรงน้น อยู่ในโลกอย่างเดิม
ั
น้นต่อไป รอให้มีจิตท่โง่งม งุ่มง่าม รุ่นต่อไปมาถือเอา กอดอุ้มเอาไว้
ั
ี
ั
ี
กับอกต่อไปอีก แบบน้ตลอดกาลนาน ผู้คนท้งหลายก็นึกว่าตนเป็น
ี
ี
ั
ื
สัตว์ประเภทสูง รู้จักคิดอ่านอะไร ๆ ท่เย่ยมยอด ดีกว่าสัตว์อ่นท้งหมด
แล้วเป็นยังไง มันเหนือกว่าสัตว์อ่นบ้างไหม มันก็ลงรูปเดียวกัน มัน
ื
ี
แก่ เจ็บป่วย ล้มตายลงไปเหมือนกันในท่สุด และมันก็ยังมีความคิด
ี
ี
อยากจะมาเกิดมาเอาอะไรในท่น้อีก อย่างเดียวกันหมด น่มันคิด
ี
ผิด หรือคิดถูกล่ะ น่าสงสาร น่าเห็นอกเห็นใจ พวกเราคือสรรพสัตว์
ื
่
ี
ี
เม่อมอันได้มาเกด มาอยู่ทน่ด้วยกัน ในโอกาสเวลาเดียวกัน และ
ี
ิ
ก็มีความเห็นต่อส่งต่าง ๆ ในโลกแบบโง่ ๆ เหมือน ๆ กัน มีอยากได้
ิ
ื
มีรักมีเกลียด เม่อจะตายก็ไม่อยากตาย ถึงแม้จะตายไปจริง ๆ เข้า
ื
ก็อยากมาเกิดท่น่อีก มันเหมือนกันอย่างน เรานับเน่องเขาเป็นพวก
้
ี
ี
ี
เดียวกันแท้ ๆ สมควรยุติการเบียดเบียนกัน ควรเห็นอกเห็นใจสงสาร
กัน ช่วยเหลือเจือจานกันและกัน จนจากโลกน้ไปดีกว่าไหม..
ี
๙ พฤษภาค่ำม ๒๕๕๖
-- เช้า บิณฑบาตบ้านโคกเจริญกับครูบาปิงปองตามปรกต
ิ
ฉันภัตตาหารระยะน้ไม่ดีนัก อาหารเน้อสัตว์ใหญ่ ๆ เช่น วัว ควาย
ื
ี
ิ
ไก่ เราฉันแทบไม่ได้เลย เพราะเหม็นสาบเหม็นคาวกล่นของมัน
l
470 พระพิชิต ชิตมาโร
