Page 487 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 487
ความต้งใจของผู้ส่งเจ้าแรก ก็ไม่ท้ง
ั
ิ
ขว้างวัสดุกันกระเทือนธรรมชาติน้น
ั
เพราะเห็นว่ามันก็ยังพอจะใช้ได้ดีอยู่
�
ไม่จาเป็นต้องหาวสดอะไรอน กเป็น
ื
็
่
ั
ุ
อนให้สาเรจงานนลงไปได้ คนมปัญญา
ั
้
ี
ี
�
็
และอารมณ์สดใส ยังมีอยู่..
๑๒ พฤษภาค่ำม ๒๕๕๖
-- เช้า ออกบิณฑบาตบ้านโคกเจริญกับครูบาปิงปองตามเคย
ื
ี
วันน้เรามีอาการเหน่อยอ่อนแบบจะอมไข้ แต่ก็ยังไม่มีอาการอะไร
ั
ชัดเจน แต่รู้สึกอยู่ว่าหายใจยาก เสมหะเหนียวค่งอยู่ในลาคอลึก ๆ ไอ
�
ก็ไม่ค่อยถูกที่ มันเลยไม่ค่อยจะออก เลยต้องอดทนเอา
-- บิณฑบาตวันน พบชาวบ้านท่ทางเดิน แกปั่นจักรยานไป
ี
ี
้
ื
เร่อย ๆ แถมมองลอดเข้าไปตามซอกซอย ใต้ถุนบ้านของเพ่อนบ้าน
ื
ท่ผ่านไป สักพักมีผู้ผ่านมา เขาถามอะไรกันฟังได้ไม่ค่อยถนัด แต่
ี
ี
ี
ี
ทราบว่าเป็นสัตว์เล้ยงของแกมันหลุดจากท่ผูก หรือท่คุมขัง ท่แก
ี
ี
ปั่นจักรยานไปมองไปสอดส่ายตาด น่คือการตามหาตัวมัน หรือว่แวว
ี
ู
ของมัน แล้วคงจะจับมันกลับคืนไปคุมขังไว้ที่บ้านตามเดิม เพราะได้ยิน
ผู้ท่พูดทักทายแก เขาว่า ถ้าพบก็ไล่ต้อนเข้าข่ายก็คงไม่ยากหรอก
ี
ี
่
เราได้ยินก็เลยเกิดเร่อง เกิดเป็นความเข้าใจ เห็นอกเห็นใจไอ้ตัวท
ื
ี
ื
้
ี
ึ
ี
หลบหนีท่คุมขังไปเม่อคืนน คิดว่าคงเป็นสัตว์อะไรสักอย่างหน่งท่เขา
ี
ี
ี
ี
เล้ยงไว้ท่บ้าน และคงเป็นสัตว์ส�าหรับท�าอาหาร สงสารมันท่มันม
ี
พันธะของชีวิตน้ต้องมาเป็นอาหารของผู้อ่น นึกภาพเห็นเขากาลังยก
ื
�
แขนยกขาของมัน (นึกว่าคงเป็นหมู หรือไก่ เป็ด) ที่เอาผ่านความร้อน
l
ความเปนมาของเรา 473
็
