Page 491 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 491
ความพ้นจากทุกข์โทษทั้งปวง ก็ต้องไม่ประมาท ต้องไม่มีความลิงโลด
ี
ี
�
้
ใจว่า ตนด ตนสาเร็จ ตนประเสริฐ ต้องเก็บเอาจิตใจตนเองไว้ในน
�
ื
ไว้คอยเฝ้าดูมัน เม่อทาภาวนาต่อไปก็จะได้เห็นว่าความรู้จัก ความ
เข้าใจของเราต่อการภาวนาของตน ยังมีการค่อย ๆ เข้าใจแจ่มแจ้ง
ึ
ึ
้
ึ
็
ี
ลกซ้งเข้าไปได้อีก ความเหนความเข้าใจใหม่ท่เกิดปรากฏขนกลับ
ี
ยังท�าให้ความเห็นเดิม ท่นึกว่าถูกต้องลึกซ้งมีแยบยลท่ละเอียด ยัง
ึ
ี
่
ี
มีความบกพร่องปรากฏออกมาให้ได้รู้ นแหละ เพราะเหตุน้เราจึง
ี
มิควรประมาท มัวแต่ดีใจ เบิกบานใจ และมิควรวางใจในอะไร ๆ หมด
เราจึงสมควรมีสติสัมปชัญญะ ความรู้ตัวเองเอาไว้เร่อย ๆ ก็เพราะ
ื
เรายังจะมีการต้องรู้อะไร ๆ ท่สูงส่งย่ง ๆ ข้นไปอยู่อีก เป็นอย่างน้นา
ี
ิ
ึ
ี
การภาวนาน่ะ ให้มีความระลึกและรู้ตัวอยู่เป็นนิจ เป็นปรกติเถิด
แล้วปัญญาจะได้โอกาสค่อย ๆ เกิดปรากฏข้นในจิต ปัญญาท่เกิดข้น
ึ
ี
ึ
ึ
จะเกิดข้นมาทุก ๆ ประเภท ท้งปัญญาเพ่อใช้ทางโลก ท้งปัญญา
ื
ั
ั
ิ
ท่จะพาตนเข้าสู่ความวิสุทธ อย่างวิธท�าสมาธิเม่อเดินจงกรมท่กล่าว
ี
ี
ื
ี
มาน้น มันเป็นปัญญาท่จะท�าให้การเดินจงกรมของเราเองมันถูกต้อง
ั
ี
ี
ี
และมันท�าให้ได้สมาธิในทุกท่ทุกอาการ มันท�าให้ได้สมาธิท่ประกอบ
ไปด้วยสติสัมปชัญญะ ซ่งเป็นสัมมาสต สัมมาสมาธ และปัญญา
ิ
ิ
ึ
�
ท่เกิดมา ท�าให้เรารู้จักการกาหนดจิตดังว่า น่นก็คือ สัมมาทิฏฐ กับ
ี
ิ
ั
ิ
ี
สัมมาสังกัปโป แม้ปัญญาท่เกิดเพ่อการปล่อยวางส่งต่าง ๆ ก็จะค่อย ๆ
ื
แจ่มกระจ่าง หมดการเกาะเก่ยวอันพาให้เกิดทุกข์ ก็จะค่อย ๆ ปรากฏ
ี
ข้นมาในจิตตนด้วยอาการเป็นเองแบบน ี ้
ึ
็
ี
ี
ื
-- วนนอก ได้ความเห็นเพอการอธบาย ความเหน และความ
ั
้
ิ
่
ี
ี
รู้สึกของผู้มน�้าใจงาม ว่า ผู้ท่ท่านมน�้าใจเมตตากรุณา มีความเอ้อ
ื
ี
ี
อาทร สงสารเห็นใจผู้อ่น คือผู้ท่จิตใจข้ามพ้นความเห็น และความรู้สึก
ื
แบบคนในโลกไปเสียแล้ว การช่วยเหลือเจือจุน การอุปถัมภ์ค้าชูผู้อ่น
�
ื
l
ความเปนมาของเรา 477
็
