Page 492 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 492

ี
                                            ี
            ล้วนเป็นไปด้วยความรู้สึกในใจท่เบิกบาน สบาย และยินด ไม่รู้สึก
            ว่าจะได้อะไรแบบโลกตอบแทนกลับมา ไม่มีแม้ความหวังว่าจะได้รับ
            ความขอบอกขอบใจกลับมาท่ตน ท่านรู้สึกอยู่ที่ภายในแล้วว่า ท่าน
                                         ี
                            ี
                                                                  ิ
                ิ
                                          ั
            ได้ส่งตอบแทนท่สมกันแล้ว น่นคือความเบิกบานยินดีอ่มเอิบในจิตใจ
                                                          ั
            ของท่านเอง ผู้คนท้งหลายย่อมอยากได้อะไรสกอย่างกลับมาปรากฏ
                                ั
                                                                    ั
                                                                   ี
                                         ิ
                                           ี
                      ึ
                                                                             ื
            กับตน ซ่งส่วนมากก็นึกถึงส่งท่มีกันเห็นกันอยู่ในโลกน้น่นเอง เม่อ
                  ู
            เห็นผ้ท่ท่านใจสูงท่านทาบญทาทาน ทากศล กบใคร ๆ แล้วไม่เหนว่า
                                                         ั
                                  �
                                                 �
                   ี
                                                    ุ
                                                                           ็
                                     ุ
                                        �
                                                                     ื
            ได้อะไรตอบแทนกลับมา ก็นึกว่าท่านไม่ได้อะไร บางทีเม่อเห็นท่าน
                      ี
                                                                         ื
            ทาอะไรท่เป็นบุญ เช่น ช่วยเหลือผู้คน ก็ยังนึกไปว่าท่านทาเพ่อหวัง
              �
                                                                      �
                                                                         ั
            ผลแบบโลก ๆ (เช่น หวังจะได้รับความรักความเห็นใจจากผู้น้นเป็น
            เคร่องตอบแทน) บางทีก็ถึงกับกล่าวติเตียนเหยียดหยามออกมาเลย
                ื
                                                ี
            ก็ม น่แหละ เลยท�าให้ได้นึกถึงค�าท่ว่า “คนพ้นโลก” ค�าน้มีความ
                   ี
                                                                       ี
               ี
            เป็นจริง ความพ้นโลกก็คือ การมีความเห็นพ้นเลยไปจากแบบท่คน
                                                                            ี
                                                       ั
            ระดับโลกเขาเห็นกัน การแสดงออกบางคร้งจึงออกมาแบบเกินกว่า
                                                                          ี
                                                                       ิ
                                                                          ่
                                                   ิ
                                          ู
                             ั
                                  ึ
            ทคนในโลกจะร้จก จงมกจะถกเข้าใจผดจากความหมายจรงทท่าน
                            ู
              ี
                                    ั
              ่
                                                       ื
            ต้งใจทา คนพ้นโลก น่ก็ต้องค่อย ๆ พ้นไปเร่อย ๆ ทีละเร่องทีละอย่าง
              ั
                                                                   ื
                   �
                                  ี
            และทก ๆ อย่างต้องเป็นไปแบบทีละเลกละน้อย มันค่อย ๆ เป็นไป
                  ุ
                                                  ็
            เองในจิตตนก่อน ต่อมาก็ปรากฏออกมาทางการพูดการจา การกระท�า
                                                                ื
                                                                       ี
                                     ี
            ของตน ซ่งก็มักไม่เป็นท่เข้าใจของผู้คน ดังน้นในเม่อผู้ใดท่พ้นโลก
                      ึ
                                                         ั
                                                    ู
                                      ั
            เอามาก ๆ (เช่น พระอรหนต์) มกจะอย่กบบรรยากาศโลก ๆ ไม่ได้
                                                      ั
                                             ั
                        ี
            จึงมีในบางท่ท่านกล่าวไว้ว่า ผู้สาเร็จอรหันต์แล้ว จะทรงเพศอยู่เป็น
                                           �
            ฆราวาสได้ไม่เกิน ๗ วัน หากฝืนอยู่ไป หรือจ�าต้องอยู่ต่อไปในเพศ
                                                               ึ
            ฆราวาส ก็จะตายไปด้วยเหตุการณ์อย่างใดอย่างหน่ง ท่จะอยู่ต่อไป
                                                                   ี
                                                         ี
                ั
            ได้น้นจะต้องออกบวชอยู่ในเพศบรรพชิต ดังน้จึงจะอยู่ได้ เหตุผลมัน
                           ี
                                                                  �
            ก็เพราะอย่างน้เอง สภาวะของจิตก็ไม่เหมือนเขา การดาเนินชีวตของ
                                                                         ิ
                    l
            478   พระพิชิต ชิตมาโร
   487   488   489   490   491   492   493   494   495   496   497