Page 22 - อิเหนา
P. 22
- เอกสารประกอบการสัมมนาวรรณกรรมคัดสรรในหนังสือเรียน เรื่อง อิเหนา ตอน ศึกกะหมังกุหนิง -
ลืมนามขามเดชเดชา ทั้งเป็นวงศ์เทวากระยาหงัน
แม้นจะยกพลไกรไปโรมรัน ก็จะซ้ำอาสัญเป็นสามคม
…………………………………………… ………………………………………………
จะไปบอกปันหยีเสียดีกว่า เอาโอรสธิดาไปถวาย
จะได้พึ่งทรงธรรม์คุ้งวันตาย โฉมฉายจะเห็นประการใด
ในด้านของความเป็นนักรบ อิเหนามีคุณสมบัติเพียบพร้อมทุกประการ และในด้านของความเป็นนักรัก
อิเหนาก็มิได้ยิ่งหย่อนไปกว่าในวรรณคดีไทยอื่น ๆ เช่น ขุนแผน พระอภัยมณี ไกรทอง ฯลฯ เพราะบทบาทแห่ง
ความเป็นนักรักของอิเหนานั้นปรากฏอยู่ตลอดอยู่ทั้งเรื่อง ความเป็นนักรักของอิเหนาก่อให้เกิดปัญหายุ่งยากขึ้น
จนเรื่องดำเนินไปตามแก่นเรื่องที่ผู้แต่งต้องการคือการ มะงุมมะงาหรา
ในด้านของความเป็นนักรักนั้น อิเหนาได้แสดงให้เห็นถึงนิสัยเอาแต่ใจตัวเองอย่างเด่นชัด คือ ต้องการ
หญิงใด ก็ใช้ความพยายามให้ได้หญิงนั้นมา ไม่ต้องการหญิงใด(คือนางบุษบาเพราะยังไม่เคยได้พบกัน แม้จะ
เป็นคู่หมั่น) ก็ประกาศตัดรอนอย่างง่ายๆ
นิสัยเอาแต่ใจตัวเองอิเหนานั้นเริ่มปรากฏตั้งแต่เมื่อไปเมืองหมันหยา ได้พบนางจินตะหราแล้วหลงรัก
ได้พยายามทำอุบายทุกอย่างเพื่อจะได้อยู่กับนาง โดยไม่ได้แยแสบุษบาผู้เป็นคู่หมั้น จนเมื่อกลับเมืองกุเรปัน
กำหนดวันวิวาห์แล้ว ก็ยังปลอมตัวเป็นปันหยีออกไปท่องเที่ยวและกลับไปหานางจินตะหรา ไม่ได้คำนึงถึงว่า
ฝ่ายผู้ใหญ่จะตกลงกันกำหนดพิธีวิวาห์แล้ว ทั้งนางบุษบาจะต้องอับอายขายหน้าคนทั่วไป ทำให้เกิดปัญหา
ความเดือดร้อนตามมาภายหลัง
เมื่ออิเหนาได้พบนางบุษบา อิเหนาก็กลับหลงใหลคลั่งไคล้นางตั้งแต่แรกเห็น
เมื่อนั้น ระเด่นมนตรีเรืองศรี
เหลียวไปรับไหว้เทวี ภูมีดูนางไม่วางตา
งามจริงยิ่งเทพนิมิต ให้คิดเสียดายเป็นหนักหนา
เสโทไหลหลั่งทั้งกายา สะบัดปลายเกศาเนืองไป
กรกอดอนุชาก็ตกลง จะรู้สึกพระองค์ก็หาไม ่
แต่เวียนจูบสียะตรายาใจ สำคัญพระทัยว่าเทวี
หน้า | 19
