Page 112 - παράξενες ιστορίες με γάτες

«Στην εκκλησία. Θα σου αρέσει, θα δεις», του απά-
ντησε η Ολίβια.
Ο μικρός συνοφρυώθηκε, δίχως όμως να πει τίποτα.

Σε όλη τη διάρκεια της λειτουργίας ο μικρός έδειχνε
ανήσυχος. Μόνο όταν η λειτουργία τελείωσε και βγή-
καν από το ναό ο Μπίλλυ ηρέμησε κάπως.
«Πάμε να φύγουμε... τι περιμένουμε;», είπε τραβώ-
ντας τον Γουίλιαμ από το σακάκι του.
«Σε λίγο, περίμενε να χαιρετήσουμε τον ιερέα».
Ο ιερέας Κόλινς πλησίασε το ζεύγος Σάτνερ. Ήθελε
να γνωρίσει το καινούριο μέλος της οικογένειάς τους.
«Και ποιον έχουμε εδώ;».

«Από δω ο μικρός Μπίλλυ Σάτνερ», είπε ο Γουίλιαμ
με υπερηφάνεια.

Ο ιερέας χλόμιασε. «Τα μάτια του...», ψέλλισε και
έφυγε χωρίς δεύτερη κουβέντα.
Η Ολίβια κοίταξε τα μάτια του μικρού. Δεν ήταν πια
μαύρα, τουλάχιστον όχι και τα δύο. Το ένα είχε χρώ-
μα κόκκινο. Και τη στιγμή εκείνη, η γυναίκα λιποθύ-
μησε.

ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ,

ο ιερέας Κόλινς καθόταν στο γραφείο του με δεκάδες
ανοιγμένα βιβλία μπροστά του. Κάποια από αυτά
έμοιαζαν να είναι αρκετά παλιά. Το μέτωπό του χά-
ραζαν χοντρές σταγόνες ιδρώτα, παρόλο που η μέρα
δεν ήταν ιδιαίτερα ζεστή.
Για πολλή ώρα το βλέμμα του ήταν καρφωμένο σε

111