Page 107 - παράξενες ιστορίες με γάτες

σής τους. Η Ολίβια έπιασε το χέρι του συζύγου της
και το έσφιξε με όλη της τη δύναμη. «Κύριε και κυρία
Σάτνερ, ο φάκελός σας πληροί τις προϋποθέσεις για
να προχωρήσετε σε υιοθεσία». Το ζευγάρι χαμογέλα-
σε ανακουφισμένο. «Φυσικά, δε χρειάζεται να βια-
στείτε να πάρετε οποιαδήποτε απόφαση. Έχετε όλο το
χρόνο στη διάθεσή σας για να γνωρίσετε τα παιδιά, να
μιλήσετε μαζί τους και να καταλήξετε». Ο Γουίλιαμ,
ακούγοντας τα λόγια της διευθύντριας, ένιωσε πως
βρίσκεται σε πολυκατάστημα, με τη μόνη διαφορά ότι
η συγκεκριμένη «αγορά» δεν περιελάμβανε κάρτα
επιστροφής.
Ο Γουίλιαμ και η Ολίβια βγήκαν από το γραφείο της
ηγουμένης. «Δεν μπορώ ακόμη να το πιστέψω!», είπε
ο άντρας. Οι προσπάθειες του ζευγαριού να αποκτή-
σουν δικό τους παιδί δεν είχαν αποτέλεσμα και, όταν
οι γιατροί απέκλεισαν κάθε τέτοιο ενδεχόμενο, απο-
φάσισαν να ξεκινήσουν τις διαδικασίες για υιοθεσία.
«Ας μη χάνουμε ώρα. Πάμε να γνωρίσουμε από κοντά
τα παιδιά».

Πέρασαν τρεις ώρες μιλώντας με τα παιδιά του ορφα-
νοτροφείου και είχαν αποφασίσει να φύγουν και να
επιστρέψουν την επόμενη μέρα. Ο Γουίλιαμ κοίταξε
έξω από το παράθυρο του δωματίου όπου βρίσκονταν,
«αίθουσα καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων», το αποκά-
λεσε η μοναχή Άννα, και το βλέμμα του έπεσε σε ένα
μικρό αγόρι που καθόταν μόνο του σε ένα παλιό πα-
γκάκι στην αυλή. Έκανε νεύμα στην Ολίβια και της
έδειξε το αγόρι.
Βγήκαν στην ηλιόλουστη αυλή και κατευθύνθηκαν
προς το μέρος του. Κάθισαν δίπλα του στο παγκάκι, η
Ολίβια στα δεξιά και ο Γουίλιαμ στ’ αριστερά.

«Γεια σου!», είπε ο Γουίλιαμ.

106