Page 104 - παράξενες ιστορίες με γάτες

φρεσκάρισμα να φύγουν οι οσμές και να σκεπάσει το
μαλακτικό την ιδρωτίλα.
Φαίνεται άδειο. Κι όμως δυο κάδοι στριφογυρίζουν
ρυθμικά, ανακατεύοντας χρώματα, νερό και σαπουνά-
δα στο φωτισμό του Νέον.
Στη μικρή αίθουσα, σταυροδρόμι των πολιτισμών,
ένα ξανθό κι ένα μελαχρινό αγόρι συναντιούνται την
ίδια ώρα κάθε βράδυ με πρόσχημα τη μπουγάδα. Δεν
μοιάζουν σε τίποτε, δεν μιλούν καν την ίδια γλώσσα.
Χαμογελούν μόνο ευγενικά και παρατείνουν το βλέμ-
μα τους με νόημα ο ένας στον άλλον.
Όμως απόψε όλα δείχνουν διαφορετικά. Η απόσταση
μεταξύ τους έχει μικρύνει. Ο ένας γέρνει προς τον
άλλο, προσεκτικά, δείχνοντας μια φωτογραφία. Στην
αρχή γελάνε. Μετά, το χαμόγελο σβήνει αργά στα
πρόσωπά τους και γίνεται προσμονή. Το χέρι ελέγχει
την τσέπη εξωτερικά σαν επιβεβαίωση και σύνθημα
αυτού που θα ακολουθήσει. Για λίγο κοιτάζονται α-
μήχανα.

Βλέπω μια παρέα κουκουλοφόρων να μπαίνουν στο
στενό. Στα χέρια τους κρατάνε ρόπαλα, καδρόνια και
πέτρες. Έρχονται με ορμή προς το εσωτερικό αλλά
και αθόρυβα σαν ομάδα αιφνιδιασμού. Τσιτώνω τη
ράχη μου και γρυλίζω απειλητικά. Ένα καδρόνι εκτο-
ξεύεται προς το μέρος μου με μανία. Παραμερίζω
βιαστικά, σκάει στο κράσπεδο και χωρίζεται στα δυο.
Είμαι στριμωγμένη. Βλέπω, στα δεξιά, μια καγκελό-
πορτα κλειστή. Ορμάω πάνω της ελπίζοντας ότι χω-
ράω να διαφύγω την ώρα που τα δυο παιδιά τινάζο-
νται κι ο ένας πηδάει στη σκοτεινή είσοδο του διπλα-
νού κτιρίου. Κρυμμένη πίσω από έναν ψύκτη νερού
ακούω φωνές και ποδοβολητά. Ύστερα, από μακριά,
τις σειρήνες της αστυνομίας.

Κοντεύει να χαράξει. Το σκάω από έναν φεγγίτη προς

103