Page 11 - περιοδικό κύμα τεύχος 3

ΥΠΟΘΗΚΗ

Eχεις ακούσει ποτέ
λυγμούς ελεύθερων ανθρώπων; 1

Είναι το ίδιο να ξεχνάς και να πεθαίνεις; Έφη Kαλογεροπούλου

Ο κρατήρας της μνήμης
ανεστραμμένο δισκοπότηρο που στάζει μύρο αγιασμένο
από κεχριμπάρι είναι ή φωτιά;

Αν βοηθήσεις τη μνήμη μου θα βοηθήσω τη δική σου
Ο, τι αναφλέγεται βάζει υποθήκη αιωνιότητας

Δεν ξέρεις πώς η επιθυμία αποβιβάζεται
πάντοτε σε διάβαση αφύλακτη;

lazer ή το υπό διέγερση αντικείμενο
Στον επόμενο σταθμό
μόνο ο χρόνος κατεβαίνει
μόνος Έστω ότι έχουμε δυο καθρέφτες

εγώ στο ένα άκρο
εσύ στο άλλο άκρο

κι οι δυο μαζί σε χωρική συμφωνία
Η γλυκιά γεύση της κιγχόνης μέσα στου ονείρου την κοιλότητα
Αν προσθέσουμε
Σε κοιτάζω ώρα πολλή. μια βραδιά καλοκαιριού που θα
Προσπαθώ να διακρίνω το αγαπημένο σου πρόσωπο
μέσα στο νερό. λουστούμε στο φως του φεγγαριού
Πασχίζω να θέσω το σύμπαν όλο σε συστολή και καυτερές πιπεριές που θα
στον υδάτινο κόσμο μέσα στα μάτια μου. γευτούμε στην μπανιέρα του πρωινού,
Σιγά σιγά το χρώμα σου μετατοπίζεται˙
φάσμα που ξεγλιστρά απ’ το ερυθρό. έχει παρατηρηθεί ότι
Το φως αναμειγνύεται με σκιές λόγω της διεγερμένης ακτινοβολίας μας
Το κόκκινο εκείνης της στιγμής κάποτε, απομακρύνεται
Γίνεται ιώδες - παρά τη μικρή διάρκεια παλμών
Το βαθύ μπλε της νοσταλγίας και το στενό φασματικό εύρος -
Ή το κυανό της κινίνης
για μια στιγμή στο χρόνο,
Οι παλμοί της καρδιάς μου επιβραδύνονται.
εγώ κι εσύ θα ταξιδέψουμε
Μαργαρίτα Παπαγεωργίου στις πολιτείες των μύθων του κόκκινου.

Έχει αποδειχθεί ότι το φαινόμενο

παίρνει πολύ γρήγορα
διαστάσεις χιονοστιβάδας.