Page 8 - περιοδικό κύμα τεύχος 3

8

Ι ΙΙ

είμαι
είμαι
η παιδική σβούρα
μια τρυφερή μάζα
που γυρίζεις με τα δάχτυλα
όλο ψαχνό
έχω μονάχα ένα γυάλινο ραχοκόκκαλο
είτε με βάλεις στο τραπέζι που τρώμε στο κέντρο

είτε και κάτω ακόμα καλός αγωγός

στο γυαλισμένο πάτωμα της λύπης
διαρκώς θα χάνω ταχύτητα

αφού

όταν φεύγω απ’ τα χέρια σου
ΙΙΙ
είμαι

ένα σώμα τα ποιήματά μου
μόνο είναι μικρά

στην τριβή πολύ μικρά
πάνε ακόμα σχολείο
κάθε μέρα
πριν καν γράψουν κάτι
πιάνουν και ξύνουν τα μολύβια τους
– ένα τελείως άχρηστο ακόνισμα –
μέχρις αφανισμού
κι όλο πάν’ άγραφα, αδιάβαστα
κι όλο τα βάζω τιμωρία

να κοιτούν στον τοίχο
να στέκονται κουτσά

Νίκος Φιλντίσης