Page 9 - περιοδικό κύμα τεύχος 3

........
Κάθε πρωί
στίς αγορές τής δημοκρατίας 9
πού ζεί τό Εμείς
ή ζωή έχει προσκλητήρια
μέ τήν κοινωνία απουσιολόγο ,
κάθε πρωί
ή ζωή φωνάζει
Ποίηση;
ή κοινωνία απαντάει
αδικαιολόγητα απούσα
Ποιητής;
ή κοινωνία απαντάει
αδικαιολόγητα απών
μέ αυστηρότητα ή ζωή ζητάει τίς αιτίες τής απουσίας
ή κοινωνία εξηγεί
καθότι εσωστρεφείς καί αγοραφοβικοί
υμνούν τό Εγώ τους
ανάμεσα σέ προσκεκλημένους τους
άλλα ομοτάλαντα καί ομότεχνα Εγώ,
ή ζωή έξαλλη τούς χαρακτηρίζει
επίορκους σωματοφύλακες τού ανθρώπου καί τής ανθρώπινης ζωής
καί συμπληρώνει σαρκαστικά
Ποίηση καί Ποιητές καταντημένοι
σέ πασπαρτού γιά κάθε κοινωνική χρήση,
παύση
ή ζωή σκέφτεται,
ξαφνικά εγκαλεί ό θυμός της τήν κοινωνία,
εσύ γιατί δέν αναζητάς τήν Ποίηση καί τούς Ποιητές?
ή κοινωνία εξηγεί
εγώ είμαι προγραμματισμένη νά βλέπω τήν απόλυτη πραγματικότητα,
νά τήν καταλαβαίνω,νά τήν σκέφτομαι,
νά φορτίζεται τό μυαλό μέ συναισθήματα,
αισθήσεις κι απολαύσεις
μέσα από τήν εικόνα πού βλέπω
καί μόνο μέσα από αυτήν,
χαμογελάει μέ πικρία ομολογητική ,
μέ τέτοια όραση μειωμένη
καί οί δυό τους είναι αόρατοι γιά μένα
παύση
ή ζωή κατάλαβε τό πρόβλημα τής κοινωνίας
καί τής είπε,
δέν γίνεται νά σμίξεις μέ τήν Ποίηση
όσο μένεις βουλιαγμένη στήν απόλυτη πραγματικό- τητα
σού λείπει ό εξωλογικός παρορμητισμός,ή τρέλα ,ν αναζητήσεις τό αδύνατο ,
όσο μένεις προγραμματισμένη νά βλέπεις τό απόλυτα πραγματικό
δέν έχεις τή θέληση νά δείς τό φανταστικό,
τή μαγική αλήθεια σου.....

(Από τήν ποιητική ενότητα σέ δημιουργίσ "ριπές γραφής"