Page 83 - Olasılıksız
P. 83

Julia bir şeyler söylemek için başını kaldırdı. Sesi çok cılız çıkıyordu. Petey onu duyabilmek için
               başını iyice yaklaştırdı, hatta saçları kızın dudaklarını gıdıkladı. Julia konuştu.
                    Boyutların  hareketini görebiliyor, HerAn  değişiyor.  Sonunda  HerAn onun sözcüklerine uyum
               sağlamak için  şekil değiştirip, değişirken onu  delirtiyor. Bunu kaldıramaz, HerAn gözünün  önünde
               evrim geçiriyor, o da merkezinde. Çok fazla, hayır, hayır...
                    Julia nefes verdiğini hissetti, düşünerek... hayır, düşünerek değil bilerek-
                    HerAn 'in ortasında kendini gördü. Kendini görebildi - zamanı tükendi.
                    Dayanması gerekiyordu. Yapacak çok şey vardı. Zamanı olması gerekiyordu. Sonra da....
                    Juiia istediği için Kadın, ona bunu nasıl yapabileceğini gösterdi.

                    Julia kollarında hareketsiz kalınca Tversky titredi. Nabzını yokladı. Hayattaydı, ama çok zayıftı
               nabzı. İlk önce bir göz kapağını sonra da diğerini açınca gözlerinin beyazlarını gördü bir tek. Julia'nın
               gözlerini  göremiyordu. Onu uyandırmak için yüzüne hafifçe tokat attı, ama bunun bir işe
               yaramayacağını biliyordu.
                    İçgüdüleri ona, Julia'nın artık geri dönüşü olmayacak bir şekilde gittiğini söylüyordu. Onu ameliyat
               masasına  geri koyup, düşerken başından çıkan elektrotları geri taktı.  İlk başta elektrotların
               arızalı olduğunu düşündü ama sonra gerçeği anladı: Kızın beyin ölümü gerçekleşmişti. Hiçbir şekilde
               hareket yoktu. Julia Pearlman olan bilinçli birey yok olmuştu. Kalbi hâlâ atıyordu, ama beyni durmuştu.
                      Ne yapacağını kestirebilmek için Tversky  çaresizce laboratuvarda etrafına bakındı. Oturup,
               derin bir nefes alıp, düşünmek istiyordu, ama zamanı olmadığını biliyordu. Bunu nasıl açıklayacaktı?
               Kan ter içinde kaldı, nefes alamamaya başladı.
                    Duvardaki saate  baktı: Saat 11:37'ydl. Hademeler gece yarısına doğru gelirlerdi; yani  yirmi
               dakikası vardı. Düşünmesi gerekiyordu. Bir ambulans çağırabilirdi. Ne de  olsa kız hâlâ hayattaydı.
               Belki onu  kurtarabilirlerdi. Julia'ya bakınca bunun  olmayacağını anladı. Ayrıca, kafasında kalemle
               çizilmiş izler vardı hâlâ. Eğer ölürse, otopsi yapar, her şeyi öğrenirlerdi.
                    Otopsiyi yapanlar kanındaki kimyasalları saptarlardı. Sonrasında da Tversky'nin bu işte parmağı
               olduğunu anlamak  İçin dahi olmak gerekmiyordu. Ambulansı aradığı anda zaten  şüpheli durumuna
               düşecekti. Laboratuvardan kaçıp gitmek geçiyordu içinden. Ama güvenlik görevlisini nasıl atlatacaktı?
               Tversky'nin gecenin bir vakti binadan çıktığını hatırlardı görevli.
                    Tanrım. Nasıl buraya gelmişti bu iş? Her zaman çok dikkatli hareket etmişti. Neden ikinci bir plan
               yapmamıştı ki? Julia'ya nefretle bakıyordu. Salak orospu bu laboratuvarda ölecekti ve her şeyin içine
               edecekti.
                    Yirmibir dakikası vardı.
                    Tversky  terli elleriyle saçlarını  tarayarak, odada volta atmaya başladı. Bunu  beceremeyecekti.
               Boku yemişti. Tam gelmiş geçmiş en büyük bilimsel deneyi yapmışken, bilimde yeni bir çağ açmışken,
               hapse girecekti.
                    Yirmi dakikası kalmıştı.
                    Zaman akıp gidiyordu, bir kaçış yolu bulmalıydı. Bir pencere. Pencereye koşup açmaya çalıştı.
               Zor açıldıysa da, açıldı sonunda. Pencereden sarkıp altı kat aşağıdaki avluya baktı. Belki bu planı işe
               yarardı. Eğer akıllıca davranıp, paniklemezse, belki de işe yarardı.
                    Lavaboya gidip, ellerini  pembe bir temizlik maddesiyle  sıvadı. Kadının başındaki izleri  silmek
               zorundaydı. Başını yıkarken yapması gereken diğer şeyleri düşündü....
                    On sekiz dakikası vardı.
                    Hademeler gelmeden önce, kızı temizleyip, yerdeki kusmuğu temizledikten  sonra bilgileri de
               saklayacaktı. Video çekimini, EEG verilerini, notlarını, her şeyi kopyalayıp silecekti. Sonunda nefesine
               hâkim olmayı başardı. Tversky, bir adım geri atarak kadının kafasına baktı. Minik, kıpkırmızı iğne izleri
               konusunda bir  şey yapamayacaktı. Belki de, kafa üstü çakılırsa, fark etmezlerdi. Böyle olacağını




               Saklı Kütüphane                              83                                 www.e-kitap.us
   78   79   80   81   82   83   84   85   86   87   88