Page 284 - PetPraUma 01
P. 284

)
            ิ
                ิ
     ื
                           )
  หรอพนจพจารณารางกายของหลอนเลย ความสนใจของเขาอย                                     ู)
          ิ
                            ั้
      >
  ทชางปาตวนนเทานน และในขณะน เขากตหนาขรมเฉยๆ แวว
                   ั้
                        )
    ี่
               ั
                                                               >
                                                         ็
                                                           ี
           O
                                                                    ึ
                                                 ี้
  ตากระด>างๆ เหมือนเดิม ไม)มีอากัปกิริยา หรือท)าทีอย)างใดในการ
          >
                >
                                                   ี
                                               ึ้
                                                                            )
                                                             ี่
                                           ิ่
                          ู>
                    )
                                ั
                            ึ
  ทจะเนนใหหลอนรสกอบอายเพมขนอกแทนทเขาจะวางทาแบบ
    ี่
  ‘ได>ทีขี่แพะไล’ อย)างที่หล)อนคิด เขากลับพูดมาด>วยน้ําเสียง
                   )
  เรียบๆ ชนิดที่ทําให>หล)อนโปร)งใจและลดความอายลงว)า
                         ู
  “ความจริงผมให>ลกหาบทาหองนาไวใหทเตนทแลว เมอเยนวาน
                                            ้ํ
                                                 >
                                                     >
                                   ํ
                                       >
                                                          ็
                                                       ี่
                                                              "
                                                                        ื่
                                                                  >
                                                                             ็
             ิ
                              ู)
                                                      ั
                                         "
                                               ํ
                                                                      ํ
                                     ็
                 ็
                                                            ึ
                         ้ํ
    ี้
                                                                >
                                                           ี้
      ุ
  นคณหญงกอาบนาอยในเตนท  ทาไมวนนถงตองลาบากลงมา
  อาบที่ลําธารนี่ด>วย”
                                                                              ี่
  “มันร>อนเหลือเกิน ฉันอยากจะลงมาแช)น้ําเย็นๆ ในลําธารน อาบ
  ในห>องน้ําชั่วคราวที่ทําไว>ในเต็นท มันไม)เห็นสบายสักหน)อย”
                                            "
  ดารินตอบอ>อมแอ>ม ไม)ยอมสบตา ท)ายโสอวดดีหายไปเกือบหมด
                             )
                                                   ุ
         ั
                                                           ิ
     ั
                      ั
                                                                                   ้ํ
                                   >
  “มนอนตรายครบ อยางนอยทสด ถาคณหญงอยากจะมาอาบนา
                                           ุ
                                                >
                                         ี่
                          ี
                     >
                                               ่ํ
      ี่
                                                                           >
    ี่
                                                                   ุ
  ทน  กควรจะตองมปนขนาดอยางตาทสด  .375  คมมาดวยหนง
                                                     ุ
                            r
                                                   ี่
                                          )
          ็
                                                                                   ึ่
                                                             ี้
  กระบอก ไม)ควรจะแอบออกมาคนเดียวอย)างน ชวนแงซาย
         ั
                                                                             >
       ็
                                  >
                                                    )
             ี
  มากยงด  ผมถามเขาแลว  เขาบอกวา  เขาจะตามมาดวยแต                                    )
  คุณหญิงก็ไล)เขากลับ”
  หล)อนหน>าแดงซ)านขึ้นมาอีก ยิ้มเจื่อนๆ
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club   Page 284
   279   280   281   282   283   284   285   286   287   288   289