Page 283 - PetPraUma 01
P. 283

ี่
                                  ื้
                                                                           ํ
                                                                         >
                                      >
                                                                                   ํ
                                                  ิ
  เดินบ)นพึมพําเข>าไปหิ้วเสอผาของหญงสาวทถอดกองไวนามาทา
  เปFนถือเก>ๆ กังๆ อยู)ที่โคนตนไทร
                                    >
  “ไม)ต>องโผล)เข>ามานะ!”
  ดารินร>องเสียงหลง

  “อ>าว! แล>วจะส)งให>ยังไง”


                                                                             ิ
              ี่
            >
                >
                                                       ั
                                                          ั
                                           >
                      ิ
  “วางไวทกอนหนนนแหละ  แลวกลบหลงหนเดนออกไปสบกาว
                          ั่
                                                               ิ
                                                ั
                                                                                 >
  อย)าหันกลับมาจนกว)าฉันจะเรียกคุณ”
               O
                                                       >
                        ู
                                                                             >
                                                           >
                                                   ื้
  รพนทรเปาลมพรออกจากปาก  วางเสอผาไวใหหลอน  แลวถอย
                                                               >
     ิ
           "
                                                                   )
                            >
                                                                       ึ
                                  ี
                               ี
                                          ื่
                                                        ู)
                                                           ื้
             ื
                                                                                  )
                 ั
                                                                  ั
                       ั
  ออกไปยนหนหลงให มเสยงเคลอนไหวอยเบองหลง อดใจใหญๆ
                                             >
  ก็มีเสียงรองเท>าย่ํากรวดเข>ามาใกล
  “เรียบร>อยแล>วยังล)ะ?”
                                                             ็
                                                ั
  ไมมเสยงตอบ  จอมพรานเหลยวกลบมา  กเหน  ม.ร.ว.หญงคน
                                        ี
          ี
                                                                               ิ
                                                          ็
     )
       ี
                                               ั
                                                                 r
                                                         ็
                                                             ั
                                                                      ั้
                                                                            ู)
                               >
                          ี
  สวย  แตงกายเรยบรอยแลวกาลงคาดเขมขดปนสนอย  พอ
                )
                                       >
                                           ํ
         ั
                                                            ั
                                               )
               >
                                                                                   ึ่
                                   >
  ประจนหนา สบตา ใบหนาของหลอนกแดงจด หลบตาทางหนง
                                                     ็
                 ู>
  ดวยความรสกอนไมอาจบรรยายไดนกถงภาพตนเองทวงพรวด
    >
                                                      ึ
                                                >
                                                  ึ
                                                                           ิ่
                            )
                       ั
                   ึ
                                                                         ี่
                                                                          )
                                                                                 ื
                                                                  ั
                                                        >
           ึ้
                              ้ํ
  พราดขนมาจากธารนา  โผเขามาหาเขาดวยรางอนเปลาเปลอย
                                                             )
                                        >
                                       ี่
  เพราะความตกใจ  ในขณะทชางปาโผลออกมา  ความอายทาให                                   >
                                                                               ํ
                                         >
                                              O
                                                     )
                                                  )
                                                             )
                                                        ั
  แทบจะตองแทรกแผนดน  เกดมาหลอนยงไมเคยตกอยในภาวะ
                                        ิ
                                 ิ
                                                                          ู)
             >
                            )
  เช)นนี้ให>ใครเห็นมาก)อน ดีหน)อยที่ขณะนั้นเขาไม)ได>สนใจจ>องมอง
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club   Page 283
   278   279   280   281   282   283   284   285   286   287   288