Page 82 - Candu Pena

Sakdawane dalan, aku terus ngedumel ana ing

njero ati. Nyapa aku kudu nduwe ibu kang mlarat? Nyapa

bapaku ora ana? Nyapa kabeh iki kudu kedadeyan ning

aku? Nyapa? Saben pitakon iku nglayang ing sirahku, aku

tansah nesu, kesel lan kuciwa.

Aku mandheg sedhela, niyat ngenengake

penggalihku ben wektu aku tekan kono pangrasaku dadi

penak. Aku lungguh ing siji bangku taman, aku meneng

lan nyawang langit. Dumadakan aku mikir ngenani

panguripanku kang nyedhihake iki. "Kena apa sih aku

kudu lair saka kulawarga kang mlarat?", pitakonku ing

awakku dhewe.

Aku bola-bali nglamun nang kono, ora krasa aku

ana ing bangku taman kuwi udakara 2 jam. Aku mutusake

kanggo nerusake lakuku menyang omah kancaku amarga

aku wis ngrasa awakku wiwit tenang. Aku terus lumaku

ngliwati pedagang ing pinggir taman. Sabenere aku

pengin tuku panganan, nanging aku ora nggawa

71