Page 15 - Vrolijke verhalen voor het slapengaan, inkijkexemplaar

De volgende dag varen ze met hun kleine scheepjes de machtige Spaanse vloot tegemoet.
Waar ze deze, als ze het Nauw van Calais binnenvaren, al van verre zien naderen. En jawel,
de Armada gaat voor anker in Calais. Waar de Spanjaarden ongetwijfeld eens lekker de beest
gaan uithangen. Dit is het moment waarop Grutte Pierix heeft gewacht. Waarna het plan in
werking kan treden. In allerijl worden nu de kanonnen geladen en wel met kogels die zijn
omwikkeld met van lampolie verzadigde doeken. En vlak voordat de kanonnen hun lading op
de schepen van de Armada afvuren worden deze doeken in brand gestoken. En dan. Vuur!
Waarop tientallen brandende kanonskogels de aan de kade liggende schepen vol treffen. Met
als resultaat een indrukwekkend vuurwerk. Dit wordt een aantal keren herhaald waarna het
grootste deel van de onoverwinnelijk geachte Armada in lichterlaaie staat. Op het tumult zijn
de Spanjaarden inmiddels in grote verwarring vanuit de taveernes aan komen rennen, de
meesten in zwaar beschonken toestand en een aantal maar half gekleed, die komen kennelijk
net van de hoeren, en zien verbijsterd hoe hun schepen de een na de ander door de vlammen
worden verteerd. En als ze dichterbij komen worden zij eveneens op een daverend salvo
getrakteerd, dat dood en verderf zaait onder de manschappen. Zij die het overleven springen
massaal in het water om zodoende aan de vlammen te ontkomen. De scheepjes van
Grutte Pierix zijn inmiddels naderbij gekomen om meteen het karwei af te maken. Waarna
van het grootste deel van de Armada niet meer dan een rokende puinhoop overblijft. Wat er
verder resteert van de schepen wordt door de burgers van Calais met de grond gelijk gemaakt.
Grutte Pierix gaat nu met een aantal andere geuzen aan land om met de resterende
Spanjaarden af te rekenen. Dit wordt een eenzijdig gevecht. De vijand is nauwelijks meer tot
enige tegenstand in staat en dus is het prijsschieten voor onze jongens. De caramba’s zijn dan
ook niet van de lucht. De geuzen kenden echter geen Spaans, maar dat was ook niet nodig.
‘Rare jongens, die Spanjolen,’ mompelt Grutte Pierix, terwijl hij de een na de ander aan zijn
mes rijgt. Na gedane zaken begeven ze zich naar de diverse taveernes, waar ze zich de
restanten van de door de Spanjaarden achtergelaten maaltijden goed laten smaken. Ook de
wijn vloeit rijkelijk. Tot in de kleine uurtjes vieren ze het zoet van de overwinning. Waarna ze
zich weer inschepen en de steven huiswaarts wenden.
Zodra het nieuws de Lage Landen bereikt breekt er een algemene opstand uit. In
straatgevechten worden de Spanjaarden een voor een uitgeschakeld. Ook onder de
burgerbevolking vallen er slachtoffers, maar de strijd eindigt ook hier in een overwinning.
De vreugde onder de bevolking is groot. Dagenlang wordt er feestgevierd. Met haring,
hutspot en wittebrood. En niet te vergeten vele liters bier. Intussen worden de verblijven van
de Spanjaarden geplunderd en de daarin aangetroffen Spaanse matten en appeltjes van Oranje
eerlijk onder het volk verdeeld. Alexandrix en Jacoba keren terug naar de hoofdstad waar ze
door duizenden luidkeels worden toegejuicht. Alsof Ajaxis zojuist de finale van de
Champions League had gewonnen. Het oranje-blanje-bleu wappert van de daken en hossende
menigten gaan door de straten.
Dan moeten er spijkers met koppen worden geslagen. De Republiek wordt in ere hersteld. Er
wordt bepaald dat er vrijheid van godsdienst zal zijn, uiteraard met uitzondering van de
katholieken, de handel bloeit op, de Vereenigde Oostindische Compagnie wordt opgericht,
Alexandrix wordt tot stadhouder benoemd en Wij Willen Holland Houen wordt uitgeroepen
tot het nationale Volkslied.
Filips de Vijfde wordt tijdens een plechtige vergadering van edelen afgezworen en de
slavernij wordt officieel afgeschaft. In ieder geval voor zover het de Lage Landen betreft.
De hertog van Alvarix wordt na een kort proces ter dood veroordeeld en op het
Haagse Binnenhof onthoofd, samen met zijn voornaamste tollenaars. Alsook Carmen van
Catalonië. En op 24 oktober van dat jaar wordt dan eindelijk de vrede getekend. De inmiddels
Honderdvierjarige Oorlog was hiermee definitief ten einde.