Page 402 - หนังสือเมืองลับแล(ง)
P. 402

จาวต้นอันพระญาพลราชปลูกไว้สังเกตที่ถาปนาธาตุนั้นเสีย แล้วก็หื้อขุดพายต่ำได้กระดูกฅนทัง ๔

                     อันพระญาพลราชฝังไว้นั้น พระญาก็หื้อประดิษฐานเจตยะหลัง (ลวง) กว้าง ๙ วา ลวงสูง ๑๕ วา
                                                                  ิ
                     อันสมเร็จแลว ด้วยอิดกะ(อิฐ) แลสะทาย (ปูน) อันควรบริสุทธิ์ทกสิ่งแลว พระญาก็หื้อก่อไว้ทบา
                                                                                                  ี่
                                                                               ้
                               ้
                                                                         ุ
                     ทะลักขณะหื้อสมเร็จแล้วบัวรมวลแล ห้องเจ้าเมืองหานแต่ท้องแล้วเท่านี้แล

                                                                                      ุ
                      ดังนั้นจากข้อความในตำนานพระธาตลำปางหลวงที่กลาวถึงการสร้างพระธาตลำปางหลวงนั้น ได้สร้าง
                                                     ุ
                                                                   ่
               ขึ้นโดยหมื่นหานแต่ท้อง เจ้าเมืองนครลำปาง เมื่อ พ.ศ. ๑๙๙๒ ซึ่งถือว่าเป็นเกียรติประวัติอย่างยิ่งแห่งการบำรุง
               พระศาสนาในดินแดนล้านนา เหตุที่ได้นามว่า “เจ้าหาญแต่ท้อง” นั้น เหตุว่ามารดาของหมื่นแก้วได้เข้าส ู่
                                                                                                   ้
               สมรภูมิศึกครั้งหนึ่งในรัชสมัยพระญาสามฝั่งแกนโดยอุ้มครรภ์หมื่นแก้วอยู่ คนทั่วไปจึงถือว่าทารกนั้นไดออกรบ
                                                                                             ้
                                                                                                       ึ
               พร้อมกับมารดาของตน ต่อมาไดไปครองเมืองคืย (กืย) จึงได้สมญานามว่า “หมื่นคืยหานแต่ทอง” ต่อมาจงได ้
                                          ้
               ครองเมืองนครลำปางแทนบิดา (หมื่นลกสามล้าน) จึงได้ชื่อว่า “หมื่นหานนคร บ้าง, หมื่นหาญนคร บ้าง, หมื่น
                                                   1
               แก้วนคร บ้าง” แล้วแต่เอกสารนั้นจะบันทึก  ส่วนชื่อสร้อยนามต่อท้ายผู้ครองเมืองว่า “นคร / นคอร” (อ่านว่า
               หนะ - กอน ชาวบ้านทั่วไปจะเรียกว่า “ละคอร” ออกเสียง หละ - กอน) ในที่นี้ หมายถึงบริเวณอันเป็นที่ตั้ง

               ของเมืองเขลางค์ เมืองโบราณรูปหอยสังข์ ซึ่งตั้งอยู่บริเวณฝั่งตะวันตกของแม่น้ำวัง อยู่ใน ตำบลเวียงเหนือ
               อำเภอเมืองลำปาง จังหวัดลำปาง ส่วนคำว่า “ลำปาง” เป็นนามที่ปรากฏในตำนานพระธาตลำปางหลวง มีชอ
                                                                                           ุ
                                                                                                        ื่
               เรียกเป็นภาษาบาลีว่า “ลัมภะกัปปะนคร” ตั้งอยู่บริเวณพระธาตุลำปางหลวง อำเภอเกาะคา จังหวัดลำปาง ไป

                                                                 ุ
                                       ุ
               ทางทิศใตของแม่น้ำวังในปัจจบัน มีลักษณะเป็นเวียงพระธาตเช่นเดียวกับเวียงสวนดอกที่เมืองเชยงใหม่, เวียง
                       ้
                                                                                              ี
               ช่อแฮ่ที่เมืองแพร่ หรือเวียงภูเพียงแช่แห้งที่เมืองน่าน
                                                                       2
                                                                   ี
                      ซึ่งใน พ.ศ. ๑๙๙๒ ตำนานมูลศาสนา ฝ่ายป่าแดง เชยงตุง  ได้กล่าวถึงหมื่นหานนคร เจ้าเมืองนคร
               ลำปาง ว่า


                            ปีกัดใส้ สักกราชได้ ๘๑๑ (พ.ศ. ๑๙๙๒) พระญาหลวงเมืองลครมีราชนิมนหื้อหมื่นสาม

                     สานกับแสนเมืองมาขึ้นราธนาลงชำระอันตรายเมืองลคร มหาญาณคัมภีระเจ้าเป็นเคล้าชาวเจ้า
                                                               ั
                     ๒๒ ตน ก็ลงมาลครอยู่วัดแสนเมืองมา แล้วก็ขึ้นทำสงคหะด้วยยักขผีวิสาดทั้งหลาย มากระทำร้าย
                     เข้าสิงแก่นางพระญาแลนางนาฏสนมทั้งหลาย แล้วบวชพระแลคนคฤหัสถ์ทั้งหลายมากนัก นับ

                     อารามได้ ๒๑๗ ก็เข้ามาในสำนักมหาญาณคัมภีระเถระเจ้าแล




                      1  เกริก  อัครชิโนเรศ, “หมื่นแก้วนคอร คือ หมื่นคืยหาน แต่ไม่ใช่หมื่นด้ง” ข่วงผญา : รวมบทความล้านนาศึกษา
               ฉบับฉลองพุทธชยันตี ๒๖๐๐ ปีแห่งการตรัสรู้ของพระพุทธเจ้า, เชียงใหม่ : สถาบันภาษา ศิลปะและวัฒนธรรม มหาวิทยาลัย

               ราชภัฏเชียงใหม่, ๒๕๕๕, หน้า ๖๙.
                      2  ประเสริฐ  ณ นคร และปวงคำ  ตุ้ยเขียว, ตำนานมูลศาสนา เชียงใหม่ เชียงตุง, กรุงเทพฯ : สมาคมประวัติศาสตร์
               ในพระบรมราชูปถัมภ์สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา สยามบรมราชกุมารี, ๒๕๓๗, หน้า ๑๘๘ – ๑๘๙.

                                     เจ้าหมื่นด้งนคร : ผีอารักษ์ และมายาคติทางประวัติศาสตร์

                                                        หน้า ๑๘
   397   398   399   400   401   402   403   404   405   406   407