Page 420 - หนังสือเมืองลับแล(ง)
P. 420
1
หลังจากนั้น ในพระราชพงศาวดารกรุงเก่าฯ ฉบับหลวงประเสริฐฯ บรรยายความต่อจากตอนนี้ว่า
“ศักราช ๘๒๔ มะเมียศก (พ.ศ. ๒๐๐๕) เมืองนครไทยพาเอาครัวอพยพหนีไปน่าน และให้พระยากลาโหมไป
ตามได้คืนมา แล้วพระยากลาโหมยกพลไปเอาเมืองสุโขทัย ได้เมืองคืนดุจเก่า” ตรงกับใน โคลงดั้น ยวนพ่าย
2
โคลงบทที่ ๗๓ ว่า
๏ แถลงปางจอมโลกเจ้า จอมเลือง เลอศนา
เสด็จคอบคืนพลไกร แต่งไว้
แถลงปางแต่งหัวเมือง ขุนหมื่น ไปนา
เอาศุโขทัยได ง่ายงาม
3
้
4
และโคลงบทที่ ๙๙ ว่า
๏ จำเนียรท้าวใชทาส ชาญไชย
้
คุมส่ำแสนยากร คลี่คล้อย
เอาศรีสุโขไท เดียวดีด มือแฮ
ฦๅล่งลาวลักสร้อย สั่นหัว
โคลงบทนี้สอดคล้องกับความในพระราชพงศาวดารดังกล่าว ที่พระยากลาโหมยกพลไปเอาเมืองน่าน
กลับมาและยกพลไปเอาเมืองสุโขทัยคืนมาได้สำเร็จ
ทางฝ่ายอยุธยาเห็นว่าการที่พระญาติโลกราชไดแต่งตั้งหมื่นด้งนครเป็นเจ้าครองเมืองเชลียง (เชยงชน)
ื่
้
ี
้
ในฐานะเมืองชายแดนของลานนาเชียงใหม่ เพื่อระวังทางฝ่ายสมเด็จพระบรมไตรโลกนาถจะยกพลขึ้นไปรบเอา
เมืองเชียงชื่นคืน จึงต้องจัดกำลังพลอย่างเข้มแข็งไว้ป้องกันเมือง ในการที่พระญาติโลกราชเลือกหมื่นดงนครมา
้
เป็นเจ้าเมืองเชียงชื่นนี้ก็เพราะว่าเป็นแม่ทัพใหญ่เป็นผู้เข้มแข็งและเฉียบแหลมด้วยปัญญา
1 ประชุมพงศาวดารฉบับกาญจนาภิเษก เล่ม ๑, ๒๕๔๒, หน้า ๒๑๖.
2 ประชุมพงศาวดารฉบับกาญจนาภิเษก เล่ม ๑, ๒๕๔๒, หน้า ๒๑๖.
3 ฉันทิชย์ กระแสสินธุ์, ๒๕๑๓, หน้า ๑๒๘.
4 ฉันทิชย์ กระแสสินธุ์, ๒๕๑๓, หน้า ๑๕๙.
เจ้าหมื่นด้งนคร : ผีอารักษ์ และมายาคติทางประวัติศาสตร์
หน้า ๓๖
