Page 35 - STAV broj 208

Srbokomunisti uzvraćaju:

Povratak Vojislava Đedaja

tkako je frankenštajn-koalicija formirala vlast u Kantonu Saraje- zastupnici velikosrpskih ideja
Ovo, ne prestaje divljanje povampirenih neojugoslavena. Oni kao s onima koji se proglašavaju
da su osjetili da im se, prvi put nakon sudbonosnog 2. maja 1992. ljevičarima i baštinicima ide-
godine i poraza velikosrpske JNA soldateske nadomak zgrade Pred- ala ZAVNOBiH-a. Upravo je
sjedništva RBiH, konačno pruža nova prilika da ponovo pokore Sa- to razlog zašto je srbokomuni-
rajevo i nametnu mu vlastite (bez)vrijednosti. Za sada neselektivno zam najbolji termin da se opiše
snajperiraju s medijskih naslovnica, no već se čuju pozivi za kreta- taj fenomen, koji za cilj nema
nje u otvoreni napad, jer se u ekstremnim boljševičkim krugovima samo nametanje bankrotiranih
procjenjuje da je na djelu trenutak koji se možda više nikada neće i prevladanih vrijednosti nego
ponoviti. Na pozornici je čvrsti srpsko-hrvatski politički savez, boš- i poništavanje onih istinskih, kakve su se uspostavile tokom odbra-
njačka politička scena je usitnjena, najveća bošnjačka stranka izlo- ne od agresije, kada se pokazalo ko je ko i šta je šta. Da uprostimo:
žena je višestrukim političkim udarima, a probosanska ljevica, već Nije samo cilj vratiti srpskog dobrovoljca – Đedu, nego i u zaborav
oslabljena urođenim kadrovskim anomalijama, koprca se u samrtnim otjerati zlatnog liljana i borca protiv srpskih dobrovoljaca – Dedu.
mukama napadnuta ozbiljnim virusom antipatriotizma konceptualnog Upravo je takva ostrašćenost primjetna kod glavne urednice Oslo-
tipa. Takav pad imuniteta bošnjačkog kolektiva čini se kao idealan bođenja, koja uzbuđeno poziva novu vlast da dokaže svoju ideološku
trenutak da se preostale slobodne teritorije napadnu svim snagama, ispravnosti i odanost partijskoj liniji ne samo tako što će vratiti Đedu
da se izvede ideološko-vrijednosni zaokret i poništi koliko je god više u Sarajevo nego i tako što će se opet “obračunati sa Busuladži-
moguće pozitivnih tekovina proisteklih iz odbrambeno-oslobodilač- ćem”, s kojim su se već jednom njeni idoli obračunali tako što su ga
kog rata te da se točak historije vrati unazad. zločinački likvidirali. Pritom tvrdi da bi to bio “savršen poklon Saraj-
Da bismo saznali šta tačno priželjkuje ova grupacija koja gaji mutirani lijama”. Možda, ali onim bivšim, koji su 1992. godine otišli na brda
oblik jugonostalgije, koji bi se najblaže mogao opisati kao srboko- da ruše i ubijaju Sarajevo.
munizam, dovoljno je prelistati stranice Oslobođenja.
Urednica ovog lista Vildana Selimbegović ne samo da komesarski
poziva na “obračun sa Busuladžićem” nego i, opet revizionistič-
ki, pokušava nametnuti vrijednosni sistem u kojem je za Sarajevo
bitniji i značajniji srpski dobrovoljac Vojislav Kecmanović Đedo od
zlatnog liljana Nusreta Šišića Dede, koji je branio Sarajevo od srp-
skih dobrovoljaca i ostale bande. U tu svrhu Selimbegovićka navo-
di inicijativu izvjesnih nevladinih organizacija koje okupljaju Srbe u
Federaciji, a koje zahtijevaju da se u Sarajevu vrate imena navodno
protjeranih “antifašista”.
Nekoliko je problematičnih momenata u ovakvim zahtjevima. Prvi je
činjenica da je riječ o udruženjima upitne dobronamjernosti i kredibi-
liteta jer je, recimo, Đorđe Radanović, predsjednik Odbora za zaštitu
Srba u FBiH, osoba koja izmišlja nekakvo etničko čišćenje Srba iz
Sarajeva, Tuzle, Mostara itd. i kojem se priviđa “naseljavanje migra-
nata na srpsku zemlju radi pokušaja etničkog čišćenja Srba”. Slične
političke pozicije ima i Ignjat Simić, predstavnik Saveza općinskih
udruženja izbjeglih i raseljenih osoba Republike Srpske, koji tvrdi
da “federalne vlasti čine sve da se Srbi u FBiH osjećaju nesigurno”,
da “Srbi iz Federacije nisu izbjegli, nego su protjerani”, ali i sasvim
ozbiljno tvrdi da bi “Srbi bili veoma zadovoljni kada bi u FBiH uživali
makar 50% prava koja Bošnjaci i Hrvati imaju u Republici Srpskoj”.
O kakvom je cinizmu riječ, najbolje pokazuje Radanovićeva izjava da
situacija u pogledu imena ulica nije bolja u Banjoj Luci, ali da Banja
Luka ne “pretenduje” da bude glavni grad Bosne i Hercegovine.
Radanović valjda zaboravlja da su i Bošnjaci i Hrvati konstitutivni i
na prostoru manjeg entiteta, a da je Banja Luka grad koji je, uprkos
izostanku ratnih djelovanja, nakon velikosrpske okupacije i nakon
etničkog čišćenja pretrpio i potpuni urbicid i zatiranje svih dokaza
postojanja nesrba, tako da bi valjda upravo novodoseljeni stanovni-
ci i vlasti Banje Luke morali pokazati ako ne već dokaz neke katarze
onda barem spremnosti da se suoče s onim što su radili ili što se
radilo u njihovo ime. Drugo, Sarajevo ima veliki broj ulica nazvanih
po značajnim ličnostima iz svih naroda i narodnosti iz Drugog svjet-
skog rata, što je već bezbroj puta navođeno. Treće, ovim se opet
javno manifestira ideološka i idejna bliskost onih koji su otvoreni

Sastavio: M. D.

STAV 28/2/2019 35