Page 52 - STAV broj 399

DRUŠTVO

2022. identifikovano 13 žrtava bošnjač- držali do jula 1993. i tu su je “pripadnici
ke nacionalnosti koji su nestali 1993. na ‘Džokera’ redovno silovali”.
području sela Kratine u opštini Vitez, a Za mučenje “bosanske Muslimanke”
čiji posmrtni ostaci su pronađeni 1998. na koju su pripadnici “Džokera” u maju
lokalitetu Međine kod Mostara. Riječ je 1993. doveli u “bungalov” Ante Furu-
o supružnicima Emsadu (1955) i Nihadi ndžija, zapovjednik “Džokera”, osuđen
(1959) Salkić iz Nadioca i njihovih tro- je na 10 godina zatvora. On je ispitivao
je djece: Melisa je imala osam godina u zatočenu ženu, kako to kaže tačka 82 pre-
trenutku nestanka, Nermin 12, a Senad sude kojom ga Haški tribunal oglašava
14; bratu i sestri Adisu (15) i Adisi (12) krivim: “Optuženi je nastavio ispitiva-
Salkić; braći Edinu /17/ i Elvedinu /14/ ti svjedokinju A, koja je bila prisiljena
Ćerimiću; Rami Osmanoviću /Busovača, ostati gola pred otprilike 40 vojnika. Op-
1914/, Samiru Hori /Vitez, 1967/, Abdu- tuženi B je prevlačio nož preko tijela i
lahu Pezeru /Lončari, 1938/ i Amelu Za- unutrašnje strane butine svjedokinje A,
tagiću /Busovača, 1975/. prijeteći između ostalog da će joj isjeći
Između 21. aprila i 10. maja 1993. voj- polne organe ako ne bude sarađivala.”
nici HVO-a su na području sela Kratine Furundžija je zaprijetio da će je “natje- Ante Furundžija
uhapsili “tri nenaoružana muškarca Mu- rati da prizna tako što će je suočiti sa
slimana”. Bralo ih je odveo u jednu štalu jednom drugom osobom”, te je izašao, a
gdje ih je s još nekim vojnicima HVO-a Bralo ju je silovao, nakon čega su je “još
ispitivao i tukao. “Nekoliko sati kasnije uvijek golu” odveli u “ostavu”. Tamo su
Bralo je te zatvorenike odveo u jedan šu- doveli premlaćenog “bosanskog Hrvata”,
marak i ubio ih.” pripadnika HVO-a, koji joj je pomogao
Sredinom maja 1993. “pripadnici da sinove, pripadnike ARBiH, prebaci u
‘Džokera’ odveli su jednu bosansku Mu- Travnik, i tu ju je Bralo brutalno silovao
slimanku” u “bungalov” i zatočili je. “To- pred njim, pred Furundžijom i ostalim
kom jednog ispitivanja Bralo je u njenom pripadnicima “Džokera” koji su stajali
prisustvu pretukao jednog bosanskog na vratima.
Hrvata, a njoj je prijetio da će je ubiti.
U prisustvu drugih vojnika više puta ju MIRIS SMRTI NAD AHMIĆIMA
je silovao.” Iz “bungalova A” prebačena Za učešće u zločinima prilikom na-
je u jednu kuću u Nadiocima, gdje su je pada na Ahmiće Haški tribunal osudio
je i Dragu Josipovića, pripadnika HVO-a
Izvještaj pravnika Payama i seoskih straža iz Ahmića, na 12 i Vla- Dario Kordić
dimira Šantića, zapovjednika 1. satnije
Akhavana, koji je kao 4. bojne Vojne policije, na 18 godina. S
član istražnog tima Centra njima na optuženičkoj klupi sjedili su i
Drago Papić, te Zoran, Mirjan i Vlatko
Ujedinjenih nacija za ljudska Kupreškić, ali su oni oslobođeni pred
prava 1, 2. i 6. maja 1993. bio Žalbenim vijećem. Ova presuda u tač-
ki 181 donosi izvještaj pravnika Payama
u Ahmićima: “Mislim da je od Akhavana, koji je kao član istražnog tima
otprilike 150 do 200 kuća u Centra Ujedinjenih nacija za ljudska pra-
va 1, 2. i 6. maja 1993. bio u Ahmićima:
selu ostalo manje od 20 koje “Mislim da je od otprilike 150 do 200
kuća u selu ostalo manje od 20 koje nisu
nisu bile uništene. Razmjeri bile uništene. Razmjeri razaranja bili su
razaranja bili su veliki, bilo veliki, bilo je kuća sa čijih zgarišta se još
dimilo dvije sedmice nakon napada. A
je kuća sa čijih zgarišta se još bio je tu i stvarni – opisao bih to zaista
dimilo dvije sedmice nakon kao miris smrti u selu. Moglo se osjeti-
ti da je pod ruševinama bilo još mnogo
napada. A bio je tu i stvarni – leševa koji nisu bili pokupljeni. U selu Drago Josipović
opisao bih to zaista kao miris skoro da nije bilo žive duše. Čak su i psi stanovnika Ahmića hrvatske nacionalno-
sti nisu bile spaljene. Kada su Akhavan i
i mačke bili pobijeni i ležali su posvud po
smrti u selu. Moglo se osjetiti putevima...” Tačka 182 kaže da je “Payam njegov kolega pokušali razgovarati s ne-
da je pod ruševinama bilo još Akhavan posjetio i ‘polje smrti’, koje je kim od njih, “našli su se na udaru snaj-
opisao potpukovnik Watters, preko puta
perske vatre”. Povukavši se iz Ahmića,
mnogo leševa koji nisu bili katoličkog groblja, gdje su pronađeni leševi Akhavan se sastao s “vojnim i političkim
pokupljeni. U selu skoro da otprilike 20 civila”. Pored svake spaljene vođama bosanskohrvatske zajednice – Ti-
kuće u Ahmićima Akhavan je “u prosjeku
homirom Blaškićem, Mariom Čerkezom
nije bilo žive duše. Čak su i psi pronašao oko 30-50 čahura”. Pronašao je i Darijem Kordićem – koji su priznali da
i mačke bili pobijeni i ležali su i “razbijene boce koje su izgleda služile je to područje pod njihovom kontrolom,
ali su zanijekali odgovornost za napad na
za prenošenje benzina ili druge zapalji-
posvud po putevima...” ve tečnosti za podmetanje požara”. Kuće Ahmiće rekavši da su napad izveli Srbi

52 28/10/2022 STAV