Page 50 - STAV broj 420

DRUŠTVO

nacionalnosti, te za mučenja, zlostavlja-
nja i protupravna zatočenja većeg broja
žrtava u gradu Konjicu i okolnim selima
Bradina, Cerići, Zukići, Brđani, Džepi,
Zagorice, Hum, Blace, Nevizdraci, Donje
Selo, Vrdolje, Bjelovčina, Bijela... Ovoj je
kasnije dodata i optužnica protiv Ome-
ra Borića. Tužilaštvo BiH ga tereti da je
u svojstvu komandanta Opštinskog šta-
ba TO Konjic znao ili morao znati da se
njemu podređeni pripadnici vojske, po-
licije i drugih formacija spremaju poči-
niti ili da su počinili nečovječna djela, a
kao nadređena osoba nije poduzeo mjere
da spriječi zločine ili kazni počinitelje.
U optužnici se, između ostalog, po-
minje odvođenje civila u logore „Čele-
bići“ i „Musala“, te ubistvo najmanje 43
civila prilikom napada na Bradinu, od Logor Čelebići kod Konjica
čega je pronađeno i ekshumirano 36 po-
smrtnih ostataka, a na naročito okrutan Zajedničke operacije bile su, ipak, Mušinović, i sama je bila stacionirana u
način ubijeni su Sretko Kuljanin, Boro kratkog daha. Tačka 140 kazuje da su Čelebićima, kao i jedna jedinica vojne
Gligorević i Bogdan Kureš. U Bradini je HVO i TO u junu 1992. planirali deblo- policije HVO-a, koja je, po svemu sude-
zapaljena pravoslavna crkva, opljačkane kadu Boraka – operacija „Oganj“, ali „sna- ći, bila podređena komandantu HVO-a
su i zapaljene sve kuće i privredni objek- ge HVO-a u posljednjem trenutku nisu u Konjicu. Te jedinice su u svakom slu-
ti u vlasništvu građana srpske nacional- dobile odobrenje od svog štaba u Gruda- čaju obezbjeđivale zatvor/logor u nekom
nosti, navodi se u optužnici. Suđenje je ma“. Bio je to kraj zajedničke komande periodu njegovog funkcionisanja. Kasni-
počelo 8. maja 2019. i trenutno se nalazi i uskoro je „došlo do otvorenog sukoba“ je, negdje sredinom juna, u tome su uče-
u fazi izvođenja svjedoka Tužilaštva BiH. između HVO-a i TO-a. stvovale i jedinice TO-a, iz čijih redova
Zdenko Grbavac (zet Bože Ljubića, Za ratne zločine protiv stanovnika su bili neki od stražara u logoru: te oso-
predsjednika Glavnog vijeća Hrvatskog bošnjačke nacionalnosti suđeno je jed- be su, po svemu sudeći, bile podređene
narodnog sabora BiH), odmah pošto je nom pripadniku HVO-a. Mario Matić Opštinskom štabu TO-a.“
pušten iz pritvora uz kauciju od 100.607 je pred Kantonalnim sudom u Mostaru Netom nakon stavljanja logora „Če-
KM, pobjegao je u Hrvatsku, pa je postu- osuđen na 7 godina zatvora. Kao pripad- lebići“ u funkciju uspostavljena je „voj-
pak protiv njega razdvojen. Razdvojen je nik policije, 18. aprila 1993. u Zabrđu je no-istražna komisija“, kako to kaže tačka
i postupak protiv Agana Ramića, koji je prišao koloni uhapšenih civila bošnjačke 155. Zadatak te komisije bio je „da utvrdi
također bio u bjekstvu, i on je 6. decem- nacionalnosti i zarobljenih vojnika AR- odgovornost“ zatočenika „za eventual-
bra 2022. pravosnažno oslobođen. BiH, koju su vojni policajci HVO-a vo- ne zločine“. Komisija je bila sastavljena
dili u zatvor „Pločara“ u Gornjem Zabr- od „predstavnika MUP-a i HVO-a, kao i
Za ratne zločine protiv đu. Počeo je psovati i vrijeđati i prijetiti TO-a, koje su imenovali njihovi koman-
da će ih sve pobiti. Prišao je jednom ci-
danti“. Tačka 156: „Komisija je razgova-
stanovnika bošnjačke vilu i udario ga dva puta šakom u glavu i rala sa mnogim zatvorenicima u Čelebi-
nacionalnosti suđeno nogom u stomak, a onda je, bez ikakvog ćima i uzela njihove izjave, a analizirala
povoda, naredio drugom civilu da izađe
je i druge dokumente koji su prikupljeni
je jednom pripadniku iz kolone i ispalio jedan metak u njega. da bi se utvrdila njihova uloga u borba-
HVO-a. Mario Matić je pred Civil se srušio na koljena i počeo zapoma- ma protiv vlasti u Konjicu i njihovo po-
sjedovanje oružja. Kao rezultat toga, za-
gati, a on mu je u leđa ispucao cijeli rafal
Kantonalnim sudom u i usmrtio ga. Presuda je pravosnažna od tvorenici su razvrstani po kategorijama,
Mostaru osuđen na 7 godina 1. decembra 2005. godine. a Komisija je sastavila izvještaj sa pre-
porukom da se neke osobe puste na slo-
zatvora. Kao pripadnik OSUĐENI ZA ZLOČINE U LOGORU U bodu. Neke od osoba koje su razvrstane
policije, 18. aprila 1993. u ČELEBIĆIMA u niže kategorije kasnije su prebačene u
sportsku dvoranu u Musali. Nakon što je
Za zločine u logoru „Čelebići“ Haš-
Zabrđu je prišao koloni ki tribunal osudio je komandanta logora u logoru radila oko mjesec dana, istražna
Zdravka Mucića na 9 godina, njegovog
komisija je rasformirana na inicijativu
uhapšenih civila bošnjačke zamjenika Hazima Delića na 18 i stra- njenih članova koji su napisali izvještaj
nacionalnosti i zarobljenih žara Esada Landžu na 15 godina zatvo- u kome detaljno opisuju brutalne uslove
i postupanje prema zatvorenicima koje
ra, a Zejnil Delalić je oslobođen. Tačka
vojnika ARBiH, koju su vojni 142 ove presude kaže: „Pitanje oko toga su primijetili i koje im, prema njihovim
policajci HVO-a vodili u ko je imao kontrolu nad zatvorom/logo- riječima, onemogućava da nastave da iole
časno rade.“ Tačka 157: „(...) Posljednji
rom Čelebići nije u potpunosti razjaš-
zatvor „Pločara“ u Gornjem njeno i čini se da su različite grupe bile zatvorenici koji su napustili zatvor/logor
Zabrđu. Jednog civila ubio je uključene u upravljanje...“ Tačka 143 na- Čelebići bila je grupa od 30 ljudi koji su
prebačeni u sportsku dvoranu Musala 9.
stavlja: „(...) Jedna jedinica MUP-a, ko-
pucajući mu rafalno u leđa. jom je, izgleda, komandovao neki Rale decembra 1992.“ n

50 24/3/2023 STAV