Page 59 - STAV broj 314
P. 59

aleko od radoznalih pogleda, sa   carstva koje se nakon dugih stoljeća sporo   Gradaščević protjerao iz njega Morali Ali
                svih strana zatrpana zgradama   i tegobno povlačilo ka Anadoliji, da tamo   Namik-pašu, a ovaj nije mogao da pobjegne
                što su se izvisile iznad nje, ili pak   sanja o staroj slavi i moći. Izgrađena je u   direktno prema Istanbulu, već je preko Liv-
         Dkamenom ogradom odvojena od       vrijeme kada je sultan Abdul Aziz, sin Mah-  na i Ljubuškog jedva živu glavu iznio do
          života ovog grada, šćućurila se na Bistriku   muta II, naslijedivši umrlog brata Abdul   Stoca, gdje ga prihvati Ali-beg Rizvanbe-
          jedna od najljepših sarajevskih trokatni-  Medžida, grčevito nastojao da očuva car-  gović i spasi mu čast. Stoga su se spotucali
          ca. S vremena na vrijeme vide je samo oni   stvo koje se sustavno krunilo na sve stra-  po privatnim konacima na veliku sramo-
          sretnici koje Predsjedništvo Bosne i Her-  ne. Da bi to nastojanje pokazao nevjernim   tu onolikog carstva. Hroničari bilježe da
          cegovine, kojem po slovu zakona pripade,   Bošnjacima, koji se posljednjih desetljeća   je Omer-paša Latas obje godine boravka u
          pozove kada organizira neki prijem ili kada   dizahu na bune i ustanke, gradio je mo-  Sarajevu proveo u konaku pjesnika i mute-
          je ustupi drugima da u njoj ugošćuju elitne   numentalne objekte koji su simbolizirali   selima Fadil-paše Šerifovića, dok je siroti-
          zvanice odvojene od običnog puka na isti   moć dinastije i pokazivali čvrstu odluku   nja razvlačila ostatke paša-saraja na Gorici.
          način kako je od njega odvojena i ova zgra-  da ne odstupi sa Save ni za pedalj. Tada je   Kada ode iz Bosne i odvuče u izgnanstvo
          da. Tako je kroz nju više prošlo stranaca,   na zapadnim granicama podizao džamije i   silne bosanske begove, a među njima i svog
          raznih međunarodnih predstavnika, ofici-  naseljavao oko njih muslimane koji su, na   domaćina Fadil-pašu, tu praksu nastavit će
          ra, članova političkih delegacija, diplomata,   osnovu sporazuma iz Kanlidže, protjerani   i ostali veziri.
          finansijskih mešetara, bjelosvjetskih žbira,   iz Srbije. U Sarajevu izgradi rezidenciju za   Kazuje se da su Šerifovića konaci bili
          sigurnosnih manipulanata, “savremenih   valije, mada je jedna takva gore na Gorici,   na mjestu Crkve Svetog Ante i da su veziri
          umjetnika”, “filmskih profesionalaca” i   oronula, još nosila epitet “novi”.  boravili u njima sve do 1869, kada je po-
          štokakvih još uglednika nego Sarajlija i uop-  Nove paša-saraje na Gorici veziri nisu   dignut Konak. U Šerifovića konake tada
          će domaćih ljudi. Ali, odavno nema nikog,   plaho voljeli, bježali su iz njih kao da su   je useljena Vilajetska štamparija, koju su
          zuji tišina i teški zahrđali katanci stražare   ukleti. Kažu da je razlog tome udaljenost   nove, austrougarske vlasti prozvale Zemalj-
          na gvozdenim vratima oba ulaza. Crepovi   od centra grada i gradskog života. Travni-  ska. Nakon tri godine, zgrada je srušena,
          propuštaju kiše i vlaga iz čiste dosade otki-  ka su se bojali otkako je Husein-kapetan   zemlja proglašena državnom i poklonjena
          da komade fasade, a gore, uz zidove, poput
          bršljana, lozi zapuštenost.
            Sa sjevera, od Baščaršije, zatvara je
          Careva džamija. S juga, prema Trebeviću,
          iznad nje se propela Crkva Svetog Ante i
          zgrada nekadašnje ćilimare, u kojoj sada
          stoluje japanski ambasador. Sa zapada, od
          Austrijskog trga, prikliještile su je zgrade
          Zajedničkog štaba Oružanih snaga i Aka-
          demije nauka i umjetnosti. Tu je i spored-
          ni ulaz: prođe se kroz pasaž između dvije
          zgrade i eto vas pred njenim lavovima koji
          vjerno bdiju na vratima. Drugi, glavni ulaz
          je sa suprotne strane, iz ulice koja nosi na-
          ziv po njoj – Konak. Ovamo, od pivare,
          opasana je zidom.
            Kažu da je baš tu formirano prvo ori-
          jentalno naselje u Vrhbosnju – Hatibova
          mahala. Kada po Sarajevu niknuše mno-
          ge džamije, prozvaše je Džami-atik maha-
          lom. Poslije je nazvaše Hungarija, odno-
          sno vladareva, a onda Careva mahala. To
          ime nosila je do 1869, kada dobi naziv po
          Konaku. Naposljetku, dopade je sudbi-
          na svih sarajevskih ulica kojima bi svaka
          nova vlast bezobzirno brisala imena i na-
          dijevala nova, po svom ćeifu. Godine 1919.
          prozvaše je po Nikoli Pašiću, vođi srbijan-
          skih radikala. Ustaše je prozvaše po svom
          zapovjedniku Slavku Kvaterniku. Nakon
          oslobođenja, dobi ime Nurije Pozderca,
          Cazinjanina, potpredsjednika AVNOJ-a,
          koji pogibe na Sutjesci. Prije dvadesetak
          godina vraćen joj je naziv Konak. Koliko
          na tablama u ovoj ulici bude stajao ovaj
          naziv, toliko će, valjda, u Bosni vladati mir.

          GRADNJA KONAKA
            Konak je posljednja zgrada u Sarajevu
          izgrađena parama osmanske vlasti. Školjka
          je to ostala iza oseke jednog nepreglednog


                                                                                                    STAV 12/3/2021 59
   54   55   56   57   58   59   60   61   62   63   64