Page 219 - Risale-i Nur - Sikke-i Tasdik-i Gaybi

PARLAK FIKRALAR ve GÜZEL MEKTUBLAR 221

"Dostum ve Resûlüm yüce İbrahimi ey nâr.
At âdetini, yakma bugün, sen Onu zinhar!"

Bir gizli Hitap geldi de ol dem yine Haktan
Bir Abd-i Mükerrem dahi kurtuldu bıçaktan

Ol Nurdan için Yûnusu hıfzeyledi ol hût,
Ol Nur ile kahreyledi hem kavmini ol Lût.

Ol Hüsn-ü Cemâl eyledi Âlemleri hayran
Nerden Onu bulmuş, acaba Yûsuf u Ken'an.

Hikmet nedir, ol derdlere sabreyledi Eyyûb,
Hem Sırrı nedir, Yûsuf için ağladı Ya'kub.

Öldükçe dirildikçe neden duymadı bir his,
Ol namlı Nebi, şanlı şehid Hazret-i Cercis.

Hasretle neden ağladılar Âdem ve Havvâ
Kimdendi bu yıllarca süren koskoca Dâvâ.

Hem âh, neden terkedilip Ravza-i Cennet,
Bir dâr-ı karar oldu neden Âlem-i Mihnet.

Nur Şehri olan Tûr'da o dem Hazret-i Mûsa
Esrâr-ı Kelâm hep çözülüp buldu Tecellâ.

Bir parça Zebûrdan okusa Hazret-i Dâvud,
Başlardı hemen sanki büyük Mahşer-i Mev'ud.

Bilmem ki neden, yel ve sular hep Onu dinler,
Bilmem ki neden, hep işiten âh! diye inler.

Mahlûku bütün kendine râmetti Süleyman,
Nerdendi bu kuvvet, Ona kimdendi bu Ferman.

Yellerle uçan şanlı büyük Taht-ı Mukaddes
Esrâr-ı Ezelden O da duymuş yine bir Ses.