Page 115 - Risale-i Nur - Barla Lahikası

BARLA LÂHİKASI 117

(Hâfız Ali'nin bir fıkrasıdır ki küçük bir mes'elede, "Gücendin
mi?" diye istifsar münasebetiyle yazılmıştır)

Eyyühe-l Üstad-ül Muhterem!

Hayatımın her safhasından kıymetli ve o hayatı, pervane-misal,
bir Emrinin infazına ateşte yakmağa her an hazır olduğum Kıymetli
Üstadım!

Evet değil böyle Hakikat uğrunda, hattâ bir kıymetli hediyeyi
ihsan eden Padişah-ı Zîşan için, o hediyeyi sarfetmekte tereddüd
edilmez. Öyle de Üstadım, bize emanet olarak ve ne zaman alınacağı
meçhul olan Hayatın ve her zaman Emrine âmâde ve hazır olduğum

ِ
Cenab-ı Mün'im'in, o emanet üzerine ne gibi Emri vaki' olsa, للّٰا ءآش نا
ْ َ
َ ه
ُ
bilâ-tereddüd emanetini iadeye hazırız. Madem siz, o Padişah-ı
Bîzeval'in Kurbiyet-i İlahiyesinde, aynı Emrini Tebliğe memur
bulunuyorsunuz; öyle ise, hem Mübarek Sözünüz Hak ve Ayn-ı
Rahmettir.

Hem Efendim.. bahçıvan-misal fidanları büyütmek üzere,
hayvanat-ı muzırranın taarruzundan bir an evvel kurtarmak için, aşağı
dallar kesilir ki; tâ yükselsin. O fidanların hiç bir cihetle hakları yoktur
ki, "Bizi tımar eden ve hayatımıza sebeb olan, bizi bazan rencide
ediyor" diyemezler. Zira hal-i asılları ile kalsaydılar, bir muzır hayvan
dahi koparacaktı ve topraktaki kökü de tefessüh edecekti, yok olacaktı.

Evet Üstadım, mübalağasız, pür-kusurlukta mislim olmadığını
nefsime bile bazan kabul ettirdiğim.. yalnız pür-zünub Talebenizi;
dizlerime değil, belime değil, boğaz çukuruma değil, belki de boyumdan
aşan ve belki dâhilimin de siyah çamurlara mezcolduğu ve tefessüh
etmeye başladığı bir zamanda Hızır gibi yetişip ve Misl-i Lokman,
Kur´ân-ı Hakîm'in Şifahanesinden lemaan eden mualecelerle, tedaviye
başladınız. Hayat ismine lâyık bir Hayat bahşına vesilesiniz. O Hayatı
ihsan edene ve vesile olan uğruna, o Hayatı ifna etmemek (Haşiye) kâr-ı
Akıl değildir.

----------
(Haşiye): Benim bedelime Şehid olacağını hissetmiş. Kuvvet-i İhlasın
Kerameti olarak haber veriyor. Haber verdiği gibi Şehid oldu.
S a i d N u r s î