Page 208 - Risale-i Nur - İşaratü'l-İcaz

210 İŞÂRÂT-ÜL İ’CAZ

اوُلاق: Evvelce iblisin enaniyet ve kibrine kanarak yaptıkları
َ
istifsardan pişman olarak,
ِ

۪ ميكحْلا ۪۪ملعْلا ۪تنَا۪كنا ِ ۪ ۪ َّٓانت ۪ مَّل ۪ ۪ ع ۪امَّ۪لاا ِ انَل ۪مْلع ۪ َلا۪كن ا ۪حبس
َّٓ ۪
َ ْ َ َّ
َ َ ْ َ َ
َ َ
َ َ
ُ َ
َ
ُ
َ ْ ُ
dediler. Sonra vakta ki istidadlarının adem-i câmiiyetinden dolayı
Melaikenin aczi zahir oldu; makamın iktizası üzerine Âdem'in
iktidarının beyanı îcab etti ki, muaraza tamam olsun. Bunun için,
ِ
ِ ِ
ِ
۪آَّمس ۪ َاب ۪مهئبنَا ُ َ آَّي ۪ ۪ ۤا ۪ مد ۪ َ َ۪لاق۪۪Hitabıyla Âdem'e ferman etti. Sonra vakta
۪ مئُ
َ
ْ
ْ ُ ْ ْ
َ
ْ
ki mes'ele tebeyyün etti ve Hikmetin Sırrı zahir oldu; geçen cevab-ı
icmalînin bu tafsilâta netice kılınması makamın iktizasından olduğuna
binaen,
ِ
ِ
۪۪۪۪۪ ۪ نودبت۪ام۪م ۪ َلع ۪ َا ۪ و۪ضرَلاْاو ۪ ۪ تاومسلا ۪بيَغ۪مَلعَا َّٓ ِ ۪ ۪ ا ۪ ن ۪ ۪ ۪مُكل۪لقَا۪ َ لَاَ۪لاق
َ
ْ َ ْ ُ
ُ ْ
ْ
َ ْ
َ ُ ْ ُ َ
َ ْ ُ
َ
َ ٰ َّ
ْ
۪نومتْكت ۪۪۪ ۪متنُك ۪ ۪۪ام ۪ و
َ ُ ُ َ
ْ ُ ْ
َ َ
yani "Sizin ketmettiğiniz şeyi bilirim."

Şu Mukavele ve Mükâlemeden anlaşılıyor ki; iblisin enaniyeti,
kibri, Melaikeye sirayet etmiştir ve yaptıkları istifsara, bir taifenin
itirazı da karışmıştır.

Ü ç ü n c ü V e c i h : Cümlelerin heyet ve nükteleri:
۪هَّلُك ۪ َّٓم ا ۪ ء َ َ َ ۪ سَلاْا ۪مدۤا۪ ۪ مَّلع۪و۪۪۪Yani: Cenab - ı Hak Âdem'i (A.S.)
ا
َ َ
َ َ َ
ْ
bütün Kemalâtın mebadisini tazammun eden âlî bir fıtratla tasvir
etmiştir ve bütün maâlînin tohumlarına mezraa olarak yüksek bir
istidad ile halketmiştir ve mevcudatı ihata eden ulvî bir Vicdan ve
ihatalı on duygu ile teçhiz etmiştir; ve bu üç meziyet sayesinde, bütün
Hakaik-i Eşyayı öğretmeye hazırlamıştır, sonra bütün Esmayı kendisine
öğretmiştir. Demek bu Cümlenin evvelindeki و şu mukadder olan üç
Cümleye işarettir.
۪مَّلع: Bu Kelimenin ihtiyar edilmesi, İlmin Ulüvv-ü Kadrine ve
َ َ
kadrinin yüksek derecesine ve Hilafete mihver olduğuna işarettir. Ve
keza Esmanın tevkifine, yani Şâri' tarafından bildirilmiş olduğuna
remizdir. Zâten Esma ile müsemmeyat arasında takib edilen müna-
sebat-ı vaz'iye,