Page 810 - Yaratılış Atlası 1. Cilt
P. 810
Nitekim Miller, so¤uk tuzak yerlefltirmeden yapt›¤› daha önceki deneylerde tek bir amino asit bile elde
edememiflti.
2- Miller'›n deneyinde canland›rmaya çal›flt›¤› ilkel atmosfer ortam› gerçekçi de¤ildi. 1980'li y›llarda bi-
lim adamlar› ilkel atmosferde, metan ve amonyak yerine azot ve karbondioksit bulunmas› gerekti¤i görüflün-
de birlefltiler. Nitekim uzun süren bir sessizlikten sonra Miller'›n kendisi de kulland›¤› atmosfer ortam›n›n ger-
çekçi olmad›¤›n› itiraf etti. 117
Peki Miller neden bu gazlar konusunda ›srar etmiflti? Cevap basitti: Amonyak olmadan, bir amino asitin
sentezlenmesi imkans›zd›. Kevin Mc Kean, Discover dergisinde yay›nlad›¤› makalede bu durumu flöyle anla-
t›yor:
Miller ve Urey dünyan›n eski atmosferini metan ve amonyak kar›flt›rarak kopya ettiler… Oysa son çal›flmalarda o
zamanlar dünyan›n çok s›cak oldu¤u ve ergimifl nikel ile demirin kar›fl›m›ndan meydana geldi¤i anlafl›lm›flt›r. Böy-
lece o dönemdeki kimyevi atmosferin daha çok azot, karbondioksit ve su buhar›ndan oluflmas› gerekir. Oysa bun-
lar organik moleküllerin oluflmas› için amonyak ve metan kadar uygun de¤ildirler. 118
Nitekim Amerikal› bilim adamlar› J.P. Ferris ve C.T. Chen, karbondioksit, hidrojen, azot ve su buhar›ndan
oluflan bir kar›fl›mla Miller'›n deneyini tekrarlad›lar ve bir tek molekül amino asit bile elde edemediler. 119
3- Miller'›n deneyini geçersiz k›lan bir di¤er önemli nokta da, amino asitlerin olufltu¤u öne sürülen dö-
nemde, atmosferde amino asitlerin tümünü parçalayacak yo¤unlukta oksijen bulunmas›yd›. Miller'in gö-
zard› etti¤i bu gerçek, yafllar› 3.5 milyar y›l olarak hesaplanan tafllardaki okside olmufl demir ve uranyum bi-
rikintileriyle anlafl›ld›. 120
Oksijen miktar›n›n, bu dönemde evrimcilerin iddia etti¤inin çok üstünde oldu¤unu gösteren baflka bulgu-
lar da ortaya ç›kt›. Araflt›rmalar, o dönemde dünya yüzeyine evrimcilerin tahminlerinden 10 bin kat daha faz-
la ultraviyole ›fl›n› ulaflt›¤›n› gösterdi. Bu yo¤un ultraviyolenin atmosferdeki su buhar› ve karbondioksiti ay-
r›flt›rarak oksijen a盤a ç›karmas› ise kaç›n›lmazd›.
Bu durum, oksijen dikkate al›nmadan yap›lm›fl olan Miller deneyini tamamen geçersiz k›l›yordu. E¤er de-
neyde oksijen kullan›lsayd›, metan, karbondioksit ve suya, amonyak ise azot ve suya dönüflecekti. Di¤er ta-
raftan, oksijenin bulunmad›¤› bir ortamda-henüz ozon tabakas› var olmad›¤›ndan-ultraviyole ›fl›n›na do¤ru-
dan maruz kalacak olan amino asitlerin hemen parçalanacaklar› da aç›kt›. Sonuçta ilkel dünyada oksijenin var
olmas› da, olmamas› da amino asitler için yok edici bir ortam demekti.
4- Miller deneyinin sonucunda, canl›lar›n yap› ve fonksiyonlar›n› bozucu özelliklere sahip organik asitler-
den de çok miktarda oluflmufltu. Amino asitlerin, izole edilmeyip de bu kimyasal maddelerle ayn› ortamda b›-
rak›lmalar› halinde ise, bunlarla kimyasal reaksiyona girip parçalanmalar› ve farkl› bilefliklere dönüflmeleri
kaç›n›lmazd›.
Ayr›ca deney sonucunda ortaya bol miktarda sa¤-elli amino asit ç›km›flt›. 121 Bu amino asitlerin varl›¤›, ev-
rimi kendi mant›¤› içinde bile çürütüyordu. Çünkü sa¤-elli amino asitler, canl› yap›s›nda kullan›lamayan ami-
no asitlerdi. Sonuç olarak Miller'›n deneyindeki amino asitlerin olufltu¤u ortam, canl›l›k için elveriflli de¤il, ak-
sine ortaya ç›kacak ifle yarar molekülleri parçalay›c›, yak›c› bir asit kar›fl›m› niteli¤indeydi.
Tüm bunlar›n gösterdi¤i tek bir somut gerçek vard›r: Miller deneyi canl›l›¤›n ilkel dünya flartlar›nda te-
sadüfen meydana gelebilece¤ini kan›tlamaz. Deney, amino asit sentezlemeye yönelik bilinçli ve kontrollü bir
laboratuvar çal›flmas›d›r. Kullan›lan gazlar›n cinsleri ve kar›fl›m oranlar› amino asitlerin oluflabilmesi için en
ideal ölçülerde belirlenmifltir. Ortama verilen enerji miktar›, ne eksik ne fazla, tamamen istenen reaksiyonla-
r›n gerçekleflmesini sa¤layacak biçimde titizlikle ayarlanm›flt›r. Deney ayg›t›, ilkel dünya koflullar›nda mevcut
olabilecek hiçbir zararl›, tahrip edici ya da amino asit oluflumunu engelleyici unsuru bar›nd›rmayacak biçim-
de izole edilmifltir. ‹lkel dünyada mevcut olan ve reaksiyonlar›n seyrini de¤ifltirecek hiçbir element, mineral
ya da bileflik deney tüpüne konulmam›flt›r. Oksidasyon sebebiyle amino asitlerin varl›¤›na imkan vermeyecek
oksijen bunlardan yaln›zca birisidir. Kald› ki, haz›rlanan ideal laboratuvar koflullar›nda bile, "so¤uk tuzak"
(cold trap) denen mekanizma olmadan amino asitlerin ayn› ortamda parçalanmadan varl›klar›n› sürdürebil-
meleri mümkün de¤ildir.
Miller deneyiyle evrimciler, asl›nda evrimi kendi elleriyle çürütmüfllerdir. Çünkü deney, amino asitlerin
ancak tüm koflullar› özel olarak ayarlanm›fl bir laboratuvar ortam›nda, bilinçli müdahalelerle elde edilebilece-
808 Yarat›l›fl Atlas›
