Page 29 - 2020-2021 cursus VPK hemodynamische definitief

• Obstructieve shock
Obstructieve vormen van shock zijn die waarin de onderliggende pathologie een mechanische
obstructie is van het normale HD en een vermindering van de systemische perfusie.
Voorbeelden hiervan zijn harttamponnade, spanningspneumothorax en longembolie.
Bij een harttamponnade is er een pathologische toename van het pericardvocht, zie Figuur 9. Er
is een relatief kleine maar snelle ophoping van bloed in het hartzakje (minder dan 200 ml). Dit
schaadt de ventriculaire vulling waardoor het HD zal falen (Irwin & Rippe, 2008).
Naast de symptomen van verminderd hartdebiet zijn typische klinische kenmerken van
harttamponnade:
o Tachycardie;
o Gestuwde halsvenen;
o Hoge CVD;
o Hypotensie;
o Aanwezigheid van pulsus paradoxus, dit is een daling van >10 mmHg van de systolische
bloeddruk tijdens de inspiratoire fase bij een spontaan ademende patiënt (Jeremias &
Brown, 2010).

Figuur 16: Pulsus paradoxus (Fuhrman & Zimmerman, 2011)

Tensiepneumothorax ontstaat wanneer er lucht in de pleuraholte kan niet
ontsnappen door een flap klepmechanisme. Intrapleurale ophoping van lucht
leidt tot een toename in intrathoracale drukveranderingen, collaps van de aangetaste longen en
mediastinale shift naar de andere kant. Dit leidt tot een ernstig verminderde cardiale vulling en
HD. Onmiddellijke vrijlating van de intrathoracale druk door plaatsing van een grote naald in
de tweede intercostale ruimte in de midclaviculaire lijn aan de aangedane zijde is de juiste
noodbehandeling.
Obstructie van de longvaten door longembolie (trombus of lucht) kan leiden tot een klinisch
beeld dat vergelijkbaar is met andere vormen van obstructieve aandoeningen.
Een massieve longembolie leidt tot een plotselinge toename van de rechterventrikel afterload
en rechterventrikel falen (Griffiths et al., 2010).

2.2.2. Verhoogd of normaal hartdebiet shock

• Anafylactische shock