Page 106 - ZMIROT - VIZNIK VEC
P. 106
ס'וועט בלייבן אין זכרון ,נאך די מלחמה יארן,
אידן איבעראל פארטריבן ,מען איז קוים לעבן געבליבן.
די רשעים די געמיינע ,ווען מ'זעהט א קינד א קליינע,
גלייך צו זיך געגעבן א נעם ,און געשיקט אויף קידוש השם.
ס'האט זיך געמאכט ,שמחת תורה ביינאכט,
די מלחמה איז געווארן שטיל ,אפאר אידן גייען אין שול.
די שול כמעט חרוב אינגאנצן ,הקפות ווילן זיי טאנצן,
די ארון קודש שטייט אויף איר ארט,
זיי לויפן גלייך אהין דארט.
עס פאלט א פחד און מורא ,עס איז נישט דא קיין ספר תורה,
די רשעים האבן אלעס פארברענט,
עס איז נישט דא וואס צו האלטן אין די הענט!
זיי שרייען געוואלד! זיי זעהן אבער באלד!
ביים טיר א לעכטיגן געשטאלט ,א קינד אפאר יאר אלט.
זיי לויפן געשווינד ,זיי הייבן אויף דאס קינד,
טרערן פון די אויגן רינען ,א לעבעדיגע ספר מ'האט געפונען!
די קליינע נשמה ,איז די איינצוגסטע נחמה,
לאמיר טאנצן אלע אויף אמאל ,מיט'ן עתיד פון כלל ישראל.
בכל מקומות מושבותיהם ,אין העולם מתקיים,
די וועלט קען נאר שטיין בלייבן ,בזכות תינוקות של בית רבן!
די גאנצע וועלט יארן לאנג ,האלט זיך נאר אדאנק,
אין זכות פון די צאן קדשים ,אם אין גדיים אין תיישים!
קח