Page 19 - <4D6963726F736F667420576F7264202D20E0CDD7E9CDA7A2C7D1ADE0C7D5C2A7BED4A7A4EC207769746820636F766572>

~ ๑๙ ~

เอือ้ งขวญั เวยี งพิงค
บทที่ ๔

“วา ใดไอค าํ ตะกี้หันกอ กาหลาํ ใคร แอม หงั สะ คาํ ”
เสียงถามเนนหนัก ชัดถอ ยชัดคํา อนั เปรยี บเปรยถงึ วา กาดาํ ใครอ ยากเชยชิด
หงสทอง น้ําเสียงดงั ฟงชัดถว นทวั่
“หนั แตข านอ ” ไอค าํ อนั เปน ลกู คกู ็ขานรบั ในทันทีเชน เดียวกนั
“สหู ันสงั จอื้ หอื ลาดมาสกั อด๊ิ นึงแล” ฟาหอคาํ หนั มาคุยกบั ไอค าํ วา เห็นเปน
อยา งไรก็ใหล องบอกมา ซ่งึ ไอคาํ ก็ไมไดท าํ ใหผ ิดหวงั
“หันขา เตใครเ ปนเจา กาหลาํ ใครแอมหงคาํ ” (หนั ขาไพรไทเมอื ง อยากเปน เจา
อันเหมอื นกนั กาดําใครแ อบอิงหงสท อง)
“หนั อนั้ แตฮ า” (เหน็ อยา งนน้ั จริงร)ึ
“ออ ...ขา ”
“หนั อยูตางใหลละไน” (เหน็ อยูทีใ่ ดละ) ทายเสยี งลาดทอด พลางทอดสายตา
มองไปยังสายเมอื ง
“อาํ่ ไกล อยจู าํ ๆเฮาไนข านอ ฮาๆๆๆ” (ไมไกล อยใู กลๆเรานเ้ี อง) ไอคําวาพลาง
หัวรอพรอมทงั้ มองอยา งเหยยี ดๆ ไปทางสายเมอื ง ซงึ่ พอดกี ับสายเมอื งหันมองมา เพราะ
ถอยคาํ ท่ที ั้งสองพดู คุยกนั นน้ั เขา หูของตนเองทุกประโยค ทุกคําพูด แมน วา จะไมใ ชภ าษา
ไทโยนเชยี งใหม แตก ฟ็ ง รเู รื่อง
“บาทเจา อูอ ี้หมายเถิงใผ?” สายเมืองหนั ไปถามดว ยอารมณท่ีพลุง พลา น
“เหย คํา มีคนฮอ นกนวาเหย ..” ฟา หอคําหนั มา ปรับภาษามาเปน ภาษาเชียงใหม
“ฮอนจนอยูบต ิดละ ...นีล่ ะหนา เปนวา บผ อตว๋ั เกา บฮ วู า ฟา สูง แผน ดินตํา่ ” คํา
วา แผน ดินต่ําน้ันเนน หนกั พรอมสายตาทีม่ องตลอดหัวจรดเทา ของสายเมอื ง
“กห็ ลางวาฮูคงิ เนาะ วา ใผทเ่ี ปน อยา งวา ” ฟา หอคาํ ยองหว ยเนน ย้าํ ทําใหแ สง
เมอื งรูสกึ วา เจอไมห นา สามตีเขา แสกหนาอยางจงั