Page 20 - <4D6963726F736F667420576F7264202D20E0CDD7E9CDA7A2C7D1ADE0C7D5C2A7BED4A7A4EC207769746820636F766572>
P. 20
~ ๒๐ ~
“แมน วาบใ ชขา เจา แตท ี่อยตู วยกั๋นตห้ี นี้ กม็ แี ตบ าทเจา กบั ขา หากจกั วา ห้อื ขา เจา
กว็ า มาซื่อๆบตอ งมาตหี วั ฟากห้ือสะนางหวั ตง มันบแ มน วิสัยของปอ จาย”
“ไอส ายเมอื ง มงึ วา ห้ือเกา กา มงึ เปนใผ เกา เปน ใผ ห้ือฮไู วเหยี พอ ง” ฟา หอคาํ ก็
เดอื ดดาลขึ้นมา
“หากบาทเจา จะเขา ใจวาอยางอั้น ถงึ ขาเจาแจงไป กบ็ มีผะโยชนะอันใด”
“ขา ใครหันปอ แมแ ละสยาสแู ต เฮ็ดจอ้ื หือ เถิงมีลูกมสี กิ ขอ ยางอ”ี้
การสบประมาทอยางแรงของฟาหอคาํ ในครง้ั นี้ หากเปน เฉพาะตนเองสายเมอื ง
กอ็ าจจะอดรนทนได แตค ร้ังนีไ้ ลเลยไปถงึ พอแมและครทู ้งั หมดเปน ผทู ่ีสายเมืองให
ความเคารพเทดิ ทูนอยางท่สี ดุ
“บาทเจา!! แมนวาเปน เจา แลวมาหมนิ่ แคลนไพรขา อยางอ้ี..มอกตขู า คนเดยี ว
ขา บวา น.ี่ ...” สายเมืองวา แลว กาํ หมัดแนน เพอ่ื ขมใจเอาชนะความโกรธทพ่ี งุ พรวดขน้ึ มา
จนตนเองจะแทบควมคุมตนเองไมไดอ ยูแ ลว
ไอค าํ เหน็ อาการนิ่งพรอมทัง้ กาํ หมัดแนน ในมอื นน้ั จงึ เขา ใจวา สายเมืองจะทํา
รา ยฟา หอคาํ จงึ ตะคอกไปวา “น่มี ึงคึดใหยก า ...” พรอ มทง้ั ลงไมล งมอื
ท้ังสายเมอื งและไอค ําชกตอยตีกนั ทา มกลางเสยี งกรีดรองของบวั ไหลทตี่ ่นื
ตระหนกตกใจอยางย่ิง
แลวเร่ือง กร็ อ นถึงเจาเหนอื หวั เมอื งพิงคจนได เมอื่ ทหารไดนาํ สายเมอื งและไอ
คํา คูกรณีมาหมอบราบตอหนา แทน คําเหลอื ง พรอ มท้ังฟาหอคาํ เมืองยองหว ย ท่ีเดือด
ดาลเปนอยา งยงิ่ เพอื่ รอเจา เหนือหัว
หลังจากทที่ หารนําความเขา ไปทลู เจาเหนอื หัว ตา งฝา ยตางรอ ตา งฝา ยตางนิง่
เงยี บ
ความเครงเครียดเขา มาเกาะกมุ ทงั้ หอ งเงยี บสนทิ
ตางฝายตางกระวนกระวาย
จวบจนเจาเหนือหัวเวยี งพงิ ค พระญาเมกฏุ สิ ทุ ธิวงศ เสด็จมาถงึ
“แมน วาบใ ชขา เจา แตท ี่อยตู วยกั๋นตห้ี นี้ กม็ แี ตบ าทเจา กบั ขา หากจกั วา ห้อื ขา เจา
กว็ า มาซื่อๆบตอ งมาตหี วั ฟากห้ือสะนางหวั ตง มันบแ มน วิสัยของปอ จาย”
“ไอส ายเมอื ง มงึ วา ห้ือเกา กา มงึ เปนใผ เกา เปน ใผ ห้ือฮไู วเหยี พอ ง” ฟา หอคาํ ก็
เดอื ดดาลขึ้นมา
“หากบาทเจา จะเขา ใจวาอยางอั้น ถงึ ขาเจาแจงไป กบ็ มีผะโยชนะอันใด”
“ขา ใครหันปอ แมแ ละสยาสแู ต เฮ็ดจอ้ื หือ เถิงมีลูกมสี กิ ขอ ยางอ”ี้
การสบประมาทอยางแรงของฟาหอคาํ ในครง้ั นี้ หากเปน เฉพาะตนเองสายเมอื ง
กอ็ าจจะอดรนทนได แตค ร้ังนีไ้ ลเลยไปถงึ พอแมและครทู ้งั หมดเปน ผทู ่ีสายเมืองให
ความเคารพเทดิ ทูนอยางท่สี ดุ
“บาทเจา!! แมนวาเปน เจา แลวมาหมนิ่ แคลนไพรขา อยางอ้ี..มอกตขู า คนเดยี ว
ขา บวา น.ี่ ...” สายเมืองวา แลว กาํ หมัดแนน เพอ่ื ขมใจเอาชนะความโกรธทพ่ี งุ พรวดขน้ึ มา
จนตนเองจะแทบควมคุมตนเองไมไดอ ยูแ ลว
ไอค าํ เหน็ อาการนิ่งพรอมทัง้ กาํ หมัดแนน ในมอื นน้ั จงึ เขา ใจวา สายเมืองจะทํา
รา ยฟา หอคาํ จงึ ตะคอกไปวา “น่มี ึงคึดใหยก า ...” พรอ มทง้ั ลงไมล งมอื
ท้ังสายเมอื งและไอค ําชกตอยตีกนั ทา มกลางเสยี งกรีดรองของบวั ไหลทตี่ ่นื
ตระหนกตกใจอยางย่ิง
แลวเร่ือง กร็ อ นถึงเจาเหนอื หวั เมอื งพิงคจนได เมอื่ ทหารไดนาํ สายเมอื งและไอ
คํา คูกรณีมาหมอบราบตอหนา แทน คําเหลอื ง พรอ มท้ังฟาหอคาํ เมืองยองหว ย ท่ีเดือด
ดาลเปนอยา งยงิ่ เพอื่ รอเจา เหนือหัว
หลังจากทที่ หารนําความเขา ไปทลู เจาเหนอื หัว ตา งฝา ยตางรอ ตา งฝา ยตางนิง่
เงยี บ
ความเครงเครียดเขา มาเกาะกมุ ทงั้ หอ งเงยี บสนทิ
ตางฝายตางกระวนกระวาย
จวบจนเจาเหนือหัวเวยี งพงิ ค พระญาเมกฏุ สิ ทุ ธิวงศ เสด็จมาถงึ