Page 25 - <4D6963726F736F667420576F7264202D20E0CDD7E9CDA7A2C7D1ADE0C7D5C2A7BED4A7A4EC207769746820636F766572>

~ ๒๕ ~

“โอย... บเ อาละเจา ห้ือหมปู อ จายเปน เฮยี นไปเตอะ อยางขา เจา น่เี ฮยี นไปก็บร ูจ ะ
เอาไปเยยี ะหยงั กา วันๆนก่ี ห็ วั จะแตกอยลู ะ”

“จะไปฟงแตกเต้อื ... เออ...นบี่ ัวไหล ขา มีเรอ่ื งจกั วานสกั หนอ ย”
“มอี ะหยังกบ็ อกมาเลยเจา ขา เจา บัวไหล จะขอฮบั ใชเ จา นอ ยเต็มท่”ี
วา แลวเจาหญงิ กอ็ อกไปเดนิ สํารวจนอกหอ ง พรอ มปดประตู หนาตาง สํารวจให
แนใ จวารายรอบไมไ ดมใี ครอยูใกลบรเิ วณนั้น แลวกห็ นั มากระซิบกบั บวั ไหล
“บวั ไหล แมน วา มันจกั เสี่ยงตอ อาชญาเจาเหนอื หวั ตวยกา” คาํ ถามของเจาหญิงดู
เครง เครยี ดและจรงิ จงั
และคําตอบของบวั ไหลกห็ นกั แนนและจรงิ จังไมแพก ันวา “ถาเพอ่ื เจา นอยแลว
แมน วาจกั เสยี่ ง กย็ ินดเี จา ”
หลังจากทไ่ี ดฟ งคาํ ตอบอันเปนสิง่ ทพี่ อใจแลว จึงหนั มาบอกบวั ไหลวา “ถาอยาง
อัน้ ถา สกั กาํ ” จากนนั้ กง็ ว นกบั กระดาษทแี่ ตมเสรจ็ เม่อื ครูตอ โดยบรรจงพบั ใหเ ล็กแลว
สงตอใหบัวไหล
บวั ไหลรบั มาพรอมทําหนา งงๆ “นี่อะหยงั กาเจา ”
“นี่ละท่ีจะขอวาน” วา แลว กห็ นั ซายหันขวาอกี ครง้ั พรอ มกมลงกระซบิ กบั บัว
ไหลวา “อนั น้เี ปนจดหมายสาํ คัญ ขอหอื้ เจา เอาจดหมายนไ้ี ปสงหอื้ สายเมอื งหอื้ ได”
“อะหยงั เกาะเจา เอาจดหมายนีไ้ ปหอื้ สายเมอื ง!” บวั ไหลอทุ านดวยความตกใจ
“จะไปเดอื ดดงั กา ” เจา หญงิ หนั มาเอ็ดกบั บัวไหล
“เอาจดหมายไปหื้อสายเมอื ง...อี้กาเจา”
“แมน ละ ตะกไ้ี หนวา จะยินดชี ว ยอ้ีบใ ชกา บัวไหล”
“เจา ...แตน ี่ มนั จะไดหาวา เจา ”
“มอี ะหยงั กา เปนอยางใดเถิงจะบได”
“กต็ ะเจา เจาเหนอื หวั มีอาชญาเอาสายเมืองไปขังคอกไวเ จา” บัวไหลตอบออ ยๆ
ดวยเขา ใจสภาพการณที่เปน ไปไดย ากเตม็ ที