Page 26 - <4D6963726F736F667420576F7264202D20E0CDD7E9CDA7A2C7D1ADE0C7D5C2A7BED4A7A4EC207769746820636F766572>

~ ๒๖ ~

“อะหยงั เกาะ! ... เจา พอเอาสายเมอื งไปขังคอก” เจาหญิงอุทานดว ยความตื่น
ตะลึงดว ยความผดิ คาด ที่เหตกุ ารณพลิกผนั แปรไปเชนน้ี

“เจา” บวั ไหลตอบดว ยเสยี งออยๆ เชน เดมิ ยิ่งทาํ ใหเ จาหญงิ อารมณพลุงพลา น
ย่งิ ข้ึน

“เยยี ะหยังสบู ฟง บอกเฮา...โอย.. อน้ั เอาจดหมายมาหน”ี้ เจาหญงิ แยง กระดาษที่
เพิ่งจะสง ใหบ วั ไหลเม่อื ครูมา “มนั บมีประโยชนอ ะหยังแลว.... บมีใผแถมแลว”

วาพลางก็จะเอากระดาษนั้นจะจอไฟเพอ่ื ใหเ ผามอดไหมไ ปกบั ความหวงั
“เจา จะเยยี ะอะหยังนนั้ ” บวั ไหลรีบรดุ ไปยอ้ื แยง เอากระดาษน้นั มาถือไวท นั ที่
“เอามาบัวไหล ขาส่งั วา หือ้ เอามา ขาจะเผาหอ้ื มนั หมดๆ เส้ยี งๆขา บมีความหวงั
แถมแลว บวั ไหล เอามา... เอามาบา เด่ยี วน”ี้
ยง่ิ พดู กย็ ง่ิ สะอนื้ ฮกึ ฮกั ความอัดอ้ันตนั ใจของเจา หญงิ ตา งพรา งพรอู อกมาเปน
สายนํ้าตาอกี คร้งั
“บไ ดเ จา...อยางใดกต็ อ งลองผอกอน” บัวไหลแยง กับเจาหญงิ ตามความเชื่อของ
ตน และขาวทไ่ี ดยนิ มาเล็กๆ นอ ยๆ เมื่อเยน็ น้ี
“มนั บม ีผะโยชนะหยงั แลว บัวไหล ขา หมดหวงั สิ้นแลว กอุ ยา ง”
“ตราบใดยังบเ ถิงเวลา กย็ งั มีหวงั เจา ขอเจา หญิงวางใจ ถึงแมนวา สายเมืองจะ
โดนคมุ ขัง แตเ พื่อเจาหญงิ ของบวั ไหล ขาเจา กจ็ ะหาทางสงขาวไปหอ้ื ได วา แตคืนนข้ี า
เจาวา เจา หญิงนอนเหยี กอนเตอ ะ ไวพ ูกเมอื่ เจา แจง ใส กจ็ ะหนั หนทาง”
“ขาฝากโตยเนอ บวั ไหล ขอสง ไปหอ้ื ได แลวบด หี ือ้ ใผไดฮไู ดห นั เปนอนั ขาด”
“เชอ่ื หัวอบ่ี วั ไหลเตอ ะเจา ”
คํา่ คืนน้ัน หลังจากทไ่ี ดรบั ฟง คํายนื ยนั อยา งหนกั แนน ของบวั ไหลแลว เจา หญิงก็
นอน...ดว ยตอนนั้นกด็ ึกมาแลว น้ําคา งนา้ํ เหมยตกลงบนหลังคาเปาะแปะ อากาศหนาว
เหนบ็ ย่ิงนัก เจา หญงิ หลบั ไปพรอมกับความหนกั อ้ึงแหงหวั ใจ