Page 30 - <4D6963726F736F667420576F7264202D20E0CDD7E9CDA7A2C7D1ADE0C7D5C2A7BED4A7A4EC207769746820636F766572>

~ ๓๐ ~

เอ้ืองขวญั เวยี งพิงค
บทที่ ๖

“ใหล โตยกา้ํ แล” (ไหน ขอดูหนอ ยซ)ิ ฟา หอคําจึงหยบิ กระดาษแผนน้ันจากไอ
คาํ มาดู เปนกระดาษที่มาจากเมอื งจีนบางและพับเกบ็ ไดง าย ไมเหมือนกับกระดาษสาท่ี
ทํากนั ในเชียงใหม ที่มักจะเนน ที่หนาเอาไวกอน

กระดาษที่พบั เปนรอยหลายรวิ้ ดว ยเจา ของพบั ไปมาจนเลก็ มาก เล็กจนหลน โดย
ไมรสู กึ ตวั จนทําใหมาอยใู นมือของฟายองหวย ณ ตอนนี้

เสน สายลายแตมดูรุนแรงและตวดั รวดเร็ว ราวเจาของจะรบี เรง และรอ นรนอยู
ในที

“โตยหลูกเ็ หมนิ ลิก่ มานหนาํ ๆ โกยกาก็อาํ่ เหมนิ แต” (มองดูกเ็ หมือนตวั หนงั สอื
พมา แตก็ไมค อ ยเหมือนเทา ไหร) ฟา ยองหว ยพนิ จิ พจิ ดู กเ็ หมอื นจะอานออก แตก ็อานไม
ออก ดว ยอกั ษรธรรมลา นนากม็ ลี กั ษณะคลายอักษรพมา ดว ยเชน กนั แตก ม็ ีวธิ ีการที่
แตกตางกันไป ทาํ ใหคลับคลายวา จะอานออก แตก็อา นไมอ อก

หากพจิ ารณาใหด ี ในจดหมายฉบับนีเ้ ปน การเขยี นปนกนั ระหวา งอกั ษรธรรม
กับอกั ษรฝกขาม ฉะนั้นจึงยากที่หลายคนจะอา นออกไดค วามทงั้ หมด ก็นบั วาเปน ส่งิ ท่ี
เลี่ยงสําหรับจดหมายลบั ฉบบั นีไ้ ดร ะดับหนง่ึ

ทง้ั สองตางเพงพิจวาอา นวา กระไรบา ง แตก ็ไมไดความสกั เทาไร
ขณะทีเ่ พลดิ เพลินกบั การพนิ จิ พเิ คราะหต วั หนังสอื บนกระดาษนน้ั พอดกี ับทบี่ ัว
ไหลวงิ่ กระหดื กระหอบกลบั มา เมื่อเห็นฟาหอคํายองหว ยกับอา ยคาํ สองคน ตา งมอง
กระดาษที่ตามหาอยูนนั้ ก็ใจหายวาบ
ความวิตกกงั วลวง่ิ ขึ้นเกาะกมุ หัวใจ... หากความนล้ี ว งรูและร่วั ไหลออกไปแลว
ทง้ั สามคน ไมว า เจา หญงิ สายเมือง และบวั ไหลมีหวงั ไมพน อาชญาเปน แนแ ท และ
ตอนนห้ี ลักฐานชิ้นสําคัญกลบั อยูในมอื ของผทู เี่ จา หญิงปรารถนาจะหลกี หนี