Page 33 - <4D6963726F736F667420576F7264202D20E0CDD7E9CDA7A2C7D1ADE0C7D5C2A7BED4A7A4EC207769746820636F766572>
P. 33
~ ๓๓ ~
ดว ยการเรยี นการสอนสวนใหญก็มกั จะอยทู ่บี รรดาผูช าย และผูห ญงิ ที่จะสนใจเรยี นอาน
เขียนกจ็ ะมแี ตเ จาหญงิ ตนเดยี วเทานั้น
แตน ้นั กน็ ับเปน ความโชคดี ท่ีฟา หอคาํ ไมไ ดเฉลยี วใจในเร่ืองน้ี ทําใหบวั ไหลก็
ตอ งพาฟาหอคาํ ไปเดินตลาด เพือ่ ซือ้ ของ
ตลาดกลางเวยี งน้ัน ยังคงคกึ คกั ดว ยพอคาจากหลายทห่ี ลายทางเดนิ ทางมาคาขาย
ไมวาจะเปน พอ คา หอ ทเี่ ดนิ ทางมาจากยนู าน หรอื พอ คาไทยใหญทีม่ าเปนขบวนงวั ตาง
หรอื แมแ ตจ ากเมืองตางๆ ในรอบบา นลานนา กม็ าคาขายในเมืองนี้ นับวา เชยี งใหมเ ปน
ชุมทางในการคาขายสําหรบั เมืองในหุบเขาเชน น้ี ของท้ังหลาย นํามาแบขายกับดนิ หรือ
ดีหนอ ย กต็ ้ังไวท ท่ี ายลอเกวยี น มีขา วของหลากหลายชนิด ทั้งของกนิ ของใช ของใหญ
ของเลก็ มีใหเ ลือกทกุ อยา ง บา นนเ้ี มืองน้ีจงึ อดุ มสมบรู ณแ ละมคี วามม่ังค่งั และเจริญมา
หลายชั่วราชวงศ สบื แตพระญามงั รายมาสรา งแปลงเวยี งเชียงใหมแ หงนี้
บัวไหลกท็ าํ ทา ทําทางดูกระดาษแลว เดินหาซือ้ ของ น่ันนิดนห่ี นอ ย สวนใหญ
แลว กเ็ ปน ของท่บี รรดาเพอ่ื นฝูงในคมุ หลวงฝากมาท้ังนัน้ และหมากไมอ กี เล็กนอ ย
สวนฟา หอคาํ ไดปน ทองฝงแกว มณหี ลายสี ไวท่ีหวั จึงนาํ ปน นี้นาํ ไปฝากใหเจา
หญงิ ผเู ปนคูหมั้น บัวไหลจงึ เปน ส่อื กลางในคร้ังน้ี
จะวาไปแลว ฟา หอคาํ ยองหว ยก็รกั และเทดิ ทูนเจา หญิงไมน อ ย หากจะตัดใน
เร่อื งของนิสัยเจายศเจา อยางและถือตวั ออกไปแลว บวั ไหลกเ็ หน็ วาฟา หอคาํ ยองหว ย ก็
เปน ชายท่ีนา นบั ถือคนหน่งึ ซึง่ ปถุ ุชนคนหนึ่งๆ นน้ั ก็ยอมที่จะมขี อดีและขอเสยี อยู ไมมี
ใครทจี่ ะดีไดเตม็ รอ ย หรือเลวไดเ ตม็ รอ ย ชีวติ ทุกคนลว นเปนสีเทา แลวแตว า จะเขมจะ
จางมากนอ ยตา งกันกเ็ ทาน้ันเอง
หลงั จากทีเ่ ลอื กของไดเ ปน ทเ่ี รยี บรอยแลว ฟา หอคําและอา ยคาํ ก็แยกยา ยกนั กลับ
แตบ ัวไหลยังมีธรุ ะอีกประการหน่งึ ซง่ึ ยังคงกระทาํ ไมส าํ เร็จ
เมือ่ ฟาหอคาํ และอา ยคําแยกจากจบลบั สายตาไปแลว บวั ไหลจึงเวน ระยะไวอ ีก
ชวงหนงึ่ จากนน้ั จงึ ลดั เลาะไปยังสถานทอี่ กี แหง หนง่ึ ทนั ที
ดว ยการเรยี นการสอนสวนใหญก็มกั จะอยทู ่บี รรดาผูช าย และผูห ญงิ ที่จะสนใจเรยี นอาน
เขียนกจ็ ะมแี ตเ จาหญงิ ตนเดยี วเทานั้น
แตน ้นั กน็ ับเปน ความโชคดี ท่ีฟา หอคาํ ไมไ ดเฉลยี วใจในเร่ืองน้ี ทําใหบวั ไหลก็
ตอ งพาฟาหอคาํ ไปเดินตลาด เพือ่ ซือ้ ของ
ตลาดกลางเวยี งน้ัน ยังคงคกึ คกั ดว ยพอคาจากหลายทห่ี ลายทางเดนิ ทางมาคาขาย
ไมวาจะเปน พอ คา หอ ทเี่ ดนิ ทางมาจากยนู าน หรอื พอ คาไทยใหญทีม่ าเปนขบวนงวั ตาง
หรอื แมแ ตจ ากเมืองตางๆ ในรอบบา นลานนา กม็ าคาขายในเมืองนี้ นับวา เชยี งใหมเ ปน
ชุมทางในการคาขายสําหรบั เมืองในหุบเขาเชน น้ี ของท้ังหลาย นํามาแบขายกับดนิ หรือ
ดีหนอ ย กต็ ้ังไวท ท่ี ายลอเกวยี น มีขา วของหลากหลายชนิด ทั้งของกนิ ของใช ของใหญ
ของเลก็ มีใหเ ลือกทกุ อยา ง บา นนเ้ี มืองน้ีจงึ อดุ มสมบรู ณแ ละมคี วามม่ังค่งั และเจริญมา
หลายชั่วราชวงศ สบื แตพระญามงั รายมาสรา งแปลงเวยี งเชียงใหมแ หงนี้
บัวไหลกท็ าํ ทา ทําทางดูกระดาษแลว เดินหาซือ้ ของ น่ันนิดนห่ี นอ ย สวนใหญ
แลว กเ็ ปน ของท่บี รรดาเพอ่ื นฝูงในคมุ หลวงฝากมาท้ังนัน้ และหมากไมอ กี เล็กนอ ย
สวนฟา หอคาํ ไดปน ทองฝงแกว มณหี ลายสี ไวท่ีหวั จึงนาํ ปน นี้นาํ ไปฝากใหเจา
หญงิ ผเู ปนคูหมั้น บัวไหลจงึ เปน ส่อื กลางในคร้ังน้ี
จะวาไปแลว ฟา หอคาํ ยองหว ยก็รกั และเทดิ ทูนเจา หญิงไมน อ ย หากจะตัดใน
เร่อื งของนิสัยเจายศเจา อยางและถือตวั ออกไปแลว บวั ไหลกเ็ หน็ วาฟา หอคาํ ยองหว ย ก็
เปน ชายท่ีนา นบั ถือคนหน่งึ ซึง่ ปถุ ุชนคนหนึ่งๆ นน้ั ก็ยอมที่จะมขี อดีและขอเสยี อยู ไมมี
ใครทจี่ ะดีไดเตม็ รอ ย หรือเลวไดเ ตม็ รอ ย ชีวติ ทุกคนลว นเปนสีเทา แลวแตว า จะเขมจะ
จางมากนอ ยตา งกันกเ็ ทาน้ันเอง
หลงั จากทีเ่ ลอื กของไดเ ปน ทเ่ี รยี บรอยแลว ฟา หอคําและอา ยคาํ ก็แยกยา ยกนั กลับ
แตบ ัวไหลยังมีธรุ ะอีกประการหน่งึ ซง่ึ ยังคงกระทาํ ไมส าํ เร็จ
เมือ่ ฟาหอคาํ และอา ยคําแยกจากจบลบั สายตาไปแลว บวั ไหลจึงเวน ระยะไวอ ีก
ชวงหนงึ่ จากนน้ั จงึ ลดั เลาะไปยังสถานทอี่ กี แหง หนง่ึ ทนั ที