Page 37 - <4D6963726F736F667420576F7264202D20E0CDD7E9CDA7A2C7D1ADE0C7D5C2A7BED4A7A4EC207769746820636F766572>

~ ๓๗ ~

เอือ้ งขวญั เวียงพงิ ค
บทที่ ๗

ในหองจดุ เทยี นไตไ ฟกันสวา งไสว ในหอของเจาหญงิ องคเ ดียว อันเปนทรี่ กั ท่ี
แพงของเจาเหนือหวั เวยี งพงิ คเ ชียงใหม ทร่ี กั ประดจุ แกว แกน ใจ ดว ยเรื่องหลายวันมาน้ี
ทาํ ใหหลายคนตางไมสบายใจ และขนุ ขอ งตบี ตนั หวั ใจกันดว ยทกุ ฝา ย ไมวาจะเปน เจา
เหนอื หวั มหาเทวี เจา หญงิ ตลอดถึงขาพลมนตรที กุ หมเู หลา ดว ยเรอ่ื งน้ีเกยี่ วพนั กันหมด
ทกุ คน ไมจําเพาะคนใดคนหนึ่งเทานนั้

แตท งั้ หมด กต็ กอยูบนไหลข องผูหญิงเพยี งคนเดยี ว ทเ่ี กดิ มาในฐานะทจี่ ะค้ําจุน
บา นเมืองเอาไว

วนั นจ้ี งึ ตองมายังหอหองนีเ้ พอ่ื ทาํ ความเขาใจกนั อีกคร้งั หลงั จากทว่ี นั กอ นตาง
ฝา ยตางไมเขา ใจกนั ระหวางพอ ลูก เจาเหนอื หวั นงุ กางเกงผาแพร สวมเสื้อผาแพรจีน อนั
เปนชดุ ลาํ ลองทอี่ ยูเปนการสว นตวั พรอมกบั มหาเทวที น่ี งุ ผา ส้นิ กา นตาโยนธรรมดา
พรอ มเสอื้ ผา ฝายสีตุนๆ น่งั อยูในหอ ง ทบี่ ัดน้ีมีกันอยู สามคน แตก เ็ หมอื นกบั ไมมใี ครอยู
ในนน้ั ดว ยความอดั อ้ันมาจกุ อยทุ ่ลี าํ คอ หามใี ครทจ่ี ะมีถอยคําอนั หนึ่งอนั ใดเล็ดลอด
ออกมาได ทั้งท่ีมเี รอ่ื งราวอกี มากหลายทจ่ี าํ เปนจะตองพดู คุยกนั

เม่อื มาอยพู รอ มหนากนั นั้น เร่ืองราวทุกอยา งกลบั ไมเปนไปอยา งท่ใี จจะพูด
ความเงียบเขามาครอบ ความอดั อั้นเขามางาํ ความมดื ดาํ กเ็ ขา มาคลุม ภายในใจ
ของเจาทง้ั สาม
“อ่บี ัวไหลมนั ไปไหน” นั่นเปน คาํ ถามแรก จากมหาเทวี ที่อดรนทนไมไ ด เมื่อ
ความเงยี บมาครอบงาํ มานานนักแลว
เมื่อกลา วออกไปแลว ดง่ั นี้ กพ็ อที่จะผอ นคลายความตึงเครยี ดทง้ั มวลทีอ่ ยใู น
หอ งลงไปไดบ า ง เมอื่ มีเสียงพูดคยุ แรกเรม่ิ กจ็ ะมกี ารสบื ถอยสานความกนั ตอ มา