Page 38 - <4D6963726F736F667420576F7264202D20E0CDD7E9CDA7A2C7D1ADE0C7D5C2A7BED4A7A4EC207769746820636F766572>
P. 38
~ ๓๘ ~
“แมน มันหายไปไหน บมาปด ปว รบัตลิ กู กาน่ี เจาจันทแจม ฟา” เจา เหนือหวั
สาํ ทบั อกี คร้ัง ดวยทุกครานนั้ ก็มกั จะมบี วั ไหล มาเฝา แหนปว รบัตอิ ยแู ทบบาท แตค ร้ังนี้
กลบั มองไมเ หน็
เจา จันทแจมฟา ... เงยหนามาสบตาเจาพอ ดว ยคําถามนี้มันกส็ รา งความวาวนุ
ใหแกเจา หญงิ ไดไมนอย ดว ยงานทม่ี อบหมายใหบ วั ไหลไปน้นั ก็ยงั ไมไดขาวคราวอนั
ใดกลบั มาเลย
‘หรอื วาเจาพอ ฮู. ..จะเยยี ะจะใดด’ี
ใจหนึ่งก็คดิ ... คิดกบั คําถามทถี่ ามมานนั้ จะแฝงความนัยใดไวห รือไม ในหวั
สมองคลา ยกบั จะปน ปว นดวยเร่อื งหลายเรอื่ งประเดประดงั เขามา กอปรกับตอนนตี้ นเอง
กต็ กอยใู นสถานะทเี่ รยี กวา ววั สนั หลังหวะ เกรงวา จะมผี อู นื่ มองเห็นแผลของตวั เอง กลัว
โทษของตนเองจะลวงรถู ึงผูอนื่ และกลัวอกี สารพัดที่จะกลัว แตถึงอยา งไร กต็ อ งไขตอบ
ออกไปวา “บวั ไหลกาเจา ... ขาเจาใชม ันไปกาดแตเจาละเจา บฮ วู าไปแวแ อว แหวงตาง
ใด”
ปากหนึ่งกต็ อบ ใจหนงึ่ กส็ นั่ ระรัวดงั่ กลองเพล
“บใคอ าละเนอ เช้อื อห้ี นา ใชไ ปไหนบผดบปลอ ง มนั หนาเฆย่ี นห้อื หนาํ ใจ” เจา
เหนือหวั ดไุ ปตามความรสู กึ นกึ คดิ ของผูเปน พอ ถงึ ความเหลวไหลของคนท่ใี ชใหม าดูแล
ลกู สาว
“เจาพอบดไี ปวาอนั้ กา เจา ...เปน แตข า เจาใชไ ปหลายอยาง สักกําก็ทา จะมาเถิงละ
เจา ”
“เจานอยก็หื้อสนมนั ลํา้ มนั เถงิ ปอบกลวั ใผ”
“เจา...กาํ นีข้ า เจา จะสั่งสอนมนั หอ้ื เจา ”
มหาเทวนี ง่ั มองสองพอลูกท่ีพดู คยุ กนั ไดปกติแบบนี้ ก็รสู กึ ดีขึ้นมาก หลังจากท่ี
หลายวนั มานี้ ตางฝา ยตางอยคู นละท่ีละทาง ยังโกรธขงึ้ กนั ตั้งแตว นั ทีแ่ จงการกินแขก
แตง งาน เมือ่ พดู คยุ ปกตกิ ันแบบนี้ กพ็ ุงเขา ประเด็นเลยจะดกี วา การพดู จาใหเขา ใจกันน้ัน
เปน เรอ่ื งเรง ดว น
“แมน มันหายไปไหน บมาปด ปว รบัตลิ กู กาน่ี เจาจันทแจม ฟา” เจา เหนือหวั
สาํ ทบั อกี คร้ัง ดวยทุกครานนั้ ก็มกั จะมบี วั ไหล มาเฝา แหนปว รบัตอิ ยแู ทบบาท แตค ร้ังนี้
กลบั มองไมเ หน็
เจา จันทแจมฟา ... เงยหนามาสบตาเจาพอ ดว ยคําถามนี้มันกส็ รา งความวาวนุ
ใหแกเจา หญงิ ไดไมนอย ดว ยงานทม่ี อบหมายใหบ วั ไหลไปน้นั ก็ยงั ไมไดขาวคราวอนั
ใดกลบั มาเลย
‘หรอื วาเจาพอ ฮู. ..จะเยยี ะจะใดด’ี
ใจหนึ่งก็คดิ ... คิดกบั คําถามทถี่ ามมานนั้ จะแฝงความนัยใดไวห รือไม ในหวั
สมองคลา ยกบั จะปน ปว นดวยเร่อื งหลายเรอื่ งประเดประดงั เขามา กอปรกับตอนนตี้ นเอง
กต็ กอยใู นสถานะทเี่ รยี กวา ววั สนั หลังหวะ เกรงวา จะมผี อู นื่ มองเห็นแผลของตวั เอง กลัว
โทษของตนเองจะลวงรถู ึงผูอนื่ และกลัวอกี สารพัดที่จะกลัว แตถึงอยา งไร กต็ อ งไขตอบ
ออกไปวา “บวั ไหลกาเจา ... ขาเจาใชม ันไปกาดแตเจาละเจา บฮ วู าไปแวแ อว แหวงตาง
ใด”
ปากหนึ่งกต็ อบ ใจหนงึ่ กส็ นั่ ระรัวดงั่ กลองเพล
“บใคอ าละเนอ เช้อื อห้ี นา ใชไ ปไหนบผดบปลอ ง มนั หนาเฆย่ี นห้อื หนาํ ใจ” เจา
เหนือหวั ดไุ ปตามความรสู กึ นกึ คดิ ของผูเปน พอ ถงึ ความเหลวไหลของคนท่ใี ชใหม าดูแล
ลกู สาว
“เจาพอบดไี ปวาอนั้ กา เจา ...เปน แตข า เจาใชไ ปหลายอยาง สักกําก็ทา จะมาเถิงละ
เจา ”
“เจานอยก็หื้อสนมนั ลํา้ มนั เถงิ ปอบกลวั ใผ”
“เจา...กาํ นีข้ า เจา จะสั่งสอนมนั หอ้ื เจา ”
มหาเทวนี ง่ั มองสองพอลูกท่ีพดู คยุ กนั ไดปกติแบบนี้ ก็รสู กึ ดีขึ้นมาก หลังจากท่ี
หลายวนั มานี้ ตางฝา ยตางอยคู นละท่ีละทาง ยังโกรธขงึ้ กนั ตั้งแตว นั ทีแ่ จงการกินแขก
แตง งาน เมือ่ พดู คยุ ปกตกิ ันแบบนี้ กพ็ ุงเขา ประเด็นเลยจะดกี วา การพดู จาใหเขา ใจกันน้ัน
เปน เรอ่ื งเรง ดว น