Page 32 - <4D6963726F736F667420576F7264202D20E0CDD7E9CDA7A2C7D1ADE0C7D5C2A7BED4A7A4EC207769746820636F766572>
P. 32
~ ๓๒ ~
“เสนซื้อครัวนะ เจา พอดเี จาหญิงแตมมาปน วา หื้อซอ้ื หยงั พองนะ เจา แลว ก็ตอ ง
ฟงไปเจา เดยี วเจาปอกาเปน จะปกไปเหยี กอ น พอดไี ปถงึ การแลว เอารายการหาย ก็เลย
ฟง มาเซาะผอนีล่ ะเจา ”
เม่อื หลดุ คาํ ตอบไป บัวไหลกโ็ ลง อกทหี่ าทางออกจนไดใ นที่สดุ นับเปน การ
แกไ ขปญ หาทแี่ นบเนยี นทสี่ ดุ เทาทบี่ วั ไหลจะคดิ ไดใ นขณะนน้ั
“ออ...เสนซื้อครัวกา มีอะหยังพอ งนะ ” ฟา หอคําซกั ไซ
“กม็ ีหลายอยา งเจา ขา เจา กจ็ าํ บไดเสีย้ งเจา ตอ งผอ ในเสนแถมกําน่ึงเจา ขาเจาขอ
เสนขนื จกั ไดกอ บาทเจา ขา เจา ตอ งฟง ไปแลว เจา”
เมอ่ื ไมไดต ดิ ใจสงสยั อะไร ฟา หอคาํ ยองหวยจงึ สง กระดาษใบสาํ คญั นน้ั ใหบ วั
ไหล เมือ่ บวั ไหลไดรับกระดาษแผน น้ันกโ็ ลง ใจ หายใจหายคอปลอดโปรงไดบ า ง จงึ กาง
กระดาษใบนนั้ ใสใ นตะกรา ดวยหากพับเก็บไวอ ยา งเดมิ เกรงวาฟา หอคาํ จะสงสยั อกี จึง
ตองเสีย่ งไปอยางนน้ั
“ถา อยา งอั้นขาเจาขอตัวไปกาดกอ นเนอเจา ”
“อือ...ไปเตอ ะ”
เมือ่ ฟา หอคาํ ยองหวยอนุญาต บวั ไหลจงึ ไหวสาอกี ครง้ั แลวกห็ มุนตวั เพือ่ ให
ออกไปจากจุดนใ้ี หไ วที่สดุ
“ออบวั ไหล เดยี วกอ น”
บวั ไหลหยดุ กกึ หัวใจหลนวบู ไปอีกคร้งั เมือ่ ไดย ินเสียงทักมาจากฟา หอคาํ ไมร ู
วา คร้งั น้ีจะมีอะไรซักถามอีก เมือ่ ครกู ท็ ําเอาหัวใจจะวายตายไปครงั้ หนง่ึ แลว บวั ไหลจงึ
หันกลับมายงั ที่เดิมอีกคร้ัง
“มีอะหยังกาบาทเจา”
“จะไปกาดกา อัน้ ขาไปโตย จะไดเลอื กซ้ือของฝากไปหื้อเจา หญงิ โตย”
“ออเจา ไดก าเจา เชิญบาทเจา กอนเลยเจา”
บวั ไหลไดแ ตร ับปากไดเพยี งแคน้ัน ฟาหอคําจงึ เดินนาํ บวั ไหล พรอ มกบั อายคาํ
นาํ ตรงไปยังตลาดทันที โดยไมเ ฉลียวใจเลยวา บวั ไหลหรอื จะอานอกั ษรพ้นื เมอื งได
“เสนซื้อครัวนะ เจา พอดเี จาหญิงแตมมาปน วา หื้อซอ้ื หยงั พองนะ เจา แลว ก็ตอ ง
ฟงไปเจา เดยี วเจาปอกาเปน จะปกไปเหยี กอ น พอดไี ปถงึ การแลว เอารายการหาย ก็เลย
ฟง มาเซาะผอนีล่ ะเจา ”
เม่อื หลดุ คาํ ตอบไป บัวไหลกโ็ ลง อกทหี่ าทางออกจนไดใ นที่สดุ นับเปน การ
แกไ ขปญ หาทแี่ นบเนยี นทสี่ ดุ เทาทบี่ วั ไหลจะคดิ ไดใ นขณะนน้ั
“ออ...เสนซื้อครัวกา มีอะหยังพอ งนะ ” ฟา หอคําซกั ไซ
“กม็ ีหลายอยา งเจา ขา เจา กจ็ าํ บไดเสีย้ งเจา ตอ งผอ ในเสนแถมกําน่ึงเจา ขาเจาขอ
เสนขนื จกั ไดกอ บาทเจา ขา เจา ตอ งฟง ไปแลว เจา”
เมอ่ื ไมไดต ดิ ใจสงสยั อะไร ฟา หอคาํ ยองหวยจงึ สง กระดาษใบสาํ คญั นน้ั ใหบ วั
ไหล เมือ่ บวั ไหลไดรับกระดาษแผน น้ันกโ็ ลง ใจ หายใจหายคอปลอดโปรงไดบ า ง จงึ กาง
กระดาษใบนนั้ ใสใ นตะกรา ดวยหากพับเก็บไวอ ยา งเดมิ เกรงวาฟา หอคาํ จะสงสยั อกี จึง
ตองเสีย่ งไปอยางนน้ั
“ถา อยา งอั้นขาเจาขอตัวไปกาดกอ นเนอเจา ”
“อือ...ไปเตอ ะ”
เมือ่ ฟา หอคาํ ยองหวยอนุญาต บวั ไหลจงึ ไหวสาอกี ครง้ั แลวกห็ มุนตวั เพือ่ ให
ออกไปจากจุดนใ้ี หไ วที่สดุ
“ออบวั ไหล เดยี วกอ น”
บวั ไหลหยดุ กกึ หัวใจหลนวบู ไปอีกคร้งั เมือ่ ไดย ินเสียงทักมาจากฟา หอคาํ ไมร ู
วา คร้งั น้ีจะมีอะไรซักถามอีก เมือ่ ครกู ท็ ําเอาหัวใจจะวายตายไปครงั้ หนง่ึ แลว บวั ไหลจงึ
หันกลับมายงั ที่เดิมอีกคร้ัง
“มีอะหยังกาบาทเจา”
“จะไปกาดกา อัน้ ขาไปโตย จะไดเลอื กซ้ือของฝากไปหื้อเจา หญงิ โตย”
“ออเจา ไดก าเจา เชิญบาทเจา กอนเลยเจา”
บวั ไหลไดแ ตร ับปากไดเพยี งแคน้ัน ฟาหอคําจงึ เดินนาํ บวั ไหล พรอ มกบั อายคาํ
นาํ ตรงไปยังตลาดทันที โดยไมเ ฉลียวใจเลยวา บวั ไหลหรอื จะอานอกั ษรพ้นื เมอื งได