Page 7 - TH Edition Ver3
P. 7

บทที่ 1



                                                          พระไตรปิฎก





                      บทน ำ


                                                                   ุ
                              พระไตรปิฎก ถือเป็นคัมภีร์ส ำคัญทำงพระพทธศำสนำที่ใช้เป็นบทศึกษำเล่ำเรียนส ำหรับ
                                                                      ื่
                                            ุ
                      พระภิกษุ สำมเณร และพทธศำสนิกชน ด้วยมุ่งหมำยเพอให้ผู้ที่ศึกษำได้รู้ทั่วถึงพระธรรมวินัย และ
                      ปฏิบัติตำมพระธรรมค ำสอนของพระสัมมำสัมพุทธเจ้ำได้อย่ำงถกต้อง
                                                                          ู

                              ค ำว่ำพระไตรปิฎก เป็นพระคัมภีร์ที่หมำยถึง ปิฎก 3, กระจำด ตะกร้ำ กระบุง หรือต ำรำ 3,
                      ประมวลแห่งคัมภีร์ที่รวบรวมพระธรรมวินัย 3 หมวด หรือ 3 ชุด (Tipitaka : The Three Baskets;
                                     1
                      the Pali Canon)

                                                                                 2
                              พระไตรปิฎกเป็นภำษำมคธซึ่งสมบูรณ์ด้วยอรรถและพยัญชนะ  ผู้ที่จะเรียนรู้พระไตรปิฎกได้

                      จะต้องเรียนรู้อักขระวิธีของภำษำมคธเป็นเบื้องต้น ซึ่งตำมหลักภำษำศำสตร์ กำรเรียนรู้ภำษำในกรณีมี
                      ตัวเขียนนั้น อกขระวิธีจึงเป็นเบื้องแรกในกำรศึกษำ แต่เนื่องจำกภำษำมคธที่ปรำกฏเป็นภำษำที่ใช้ใน
                                  ั
                                                                                           ุ
                      พระไตรปิฎก เป็นภำษำที่ใช้พูดกันในแคว้นที่ใหญ่ที่สุดของอินเดียตอนเหนือในสมัยพทธกำล คือแคว้น
                      มคธ ไม่มีตัวเขียน ดังนั้น กำรเรียนรู้อักขระวิธีจึงไม่มีกำรศึกษำเล่ำเรียน พระพทธองค์ได้ทรงใช้ภำษำที่
                                                                                      ุ
                      ใช้ในแควนี้มคธประกำศศำสนำพุทธโดย กำรก ำหนดแบบแผนของกำรเรียนรู้ด้วยกำรท่องจ ำปำกเปล่ำ

                                             ุ
                      ต่อ ๆ กันมำ ภำษำที่พระพทธเจ้ำทรงใช้ในกำรเทศนำสั่งสอน เรียกว่ำ บำลี (Pali)  แปลว่ำ “แบบ
                                                                                         .
                                                                                                 ุ
                      แผน”  และกลำยกำรเรียกชื่อ มำเป็น ภำษำบำลี แทนภำษำมคธในที่สุด ถึงแม้ว่ำในสมัยพทธกำล มี
                      ภำษำที่มีอกขระวิธีที่เรียกว่ำอกษรเทวนำครี ใช้ในกำรศึกษำภำษำที่เรียกว่ำ สันสกฤต (แปลว่ำ “สิ่งที่
                                               ั
                               ั
                      ได้จัดระเบียบและขัดเกลำเรียบร้อยดีแล้ว”) ที่นักปรำชญ์ชำวอนเดียชื่อ “ปำณินิ” ผู้ศึกษำคัมภีร์พระ
                                                                          ิ
                      เวทอย่ำงแตกฉำน ได้น ำเนื้อหำมำจัดแจงวำงหลักเกณฑ์ให้เป็นระเบียบและรัดกุม ในรูปแบบของต ำรำ

                      ไวยำกรณ์ชื่อว่ำ “อัษฏำธยำยี” ถือได้ว่ำเป็นต ำรำไวยำกรณ์เล่มแรกและแต่งได้ดีที่สุดในโลก ซึ่งต่อมำมี
                      ผู้เรียกภำษำที่ ปำณินิได้จัดระเบียบไว้อย่ำงสมบูรณ์นี้ว่ำ สันสกฤต ที่พระพทธองค์ทรงเลือกใช้ภำษำ
                                                                                    ุ
                      ของแคว้นมคธในกำรประกำศพระพทธศำสนำ ก็เนื่องจำกว่ำภำษำสันสกฤต ถึงแม้จะมีจะมีตัวอกษร
                                                                                                      ั
                                                    ุ
                      และกำรเรียบเรียงไวยำกรณ์ (ระเบียบของภำษำ) ไว้อย่ำงดีก็ตำม แต่ภำษำสันสกฤตถือว่ำเป็นภำษำที่
                      ศักดิ์สิทธิ์ ใช้ในหมู่นักปรำชญ์ โดยเฉพำะวรรณะกษัตริย์และพรำหมณ์ที่เป็นบุรุษเพศเท่ำนั้น จึงเป็น




                      1
                                      ์
                        พจนำนุกรมพุทธศำสตร ฉบับประมวลธรรม : Dictionary of Buddhism, พระรำชวรมุนี (ประยุทธ์ ปยุตฺโต) พิมพ์เผยแพร่เป็นธรรม
                      ทำน, มหำจุฬำลงกรณ์รำชวิทยำลัย 2528
                      2  รำยละเอียดอ่ำนในค ำปรำรภของหนังสือพระไตรปิฎกภำษำไทยฉบับมหำจุฬำลงกรณรำชวิทยำลัย
   2   3   4   5   6   7   8   9   10   11   12