Page 17 - ตำนานการสวดพระมาลัย
P. 17
๑๑
"เปล่าหรอกท่าน พ่อแม่ครูอาจารย์พวกนั้นทําไปด้วยความรักใครเมตตาปรานีต่างหาก"
"ข้าพเจ้าก็เหมือนกัน สัตว์นรกพวกนี้กระทําผิดก็จําต้องลงโทษ เพื่อให้สํานึกตัว และ
้
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ด้วยความเมตตาปรานีพวกเขาแทๆ ข้าพเจ้าจึงทํา"
พระเถระได้ฟ๎งเหตุผลของเจ้านรก ก็หมดสิ้นความสงสัย ไม่พูดว่ากระไรต่อไป จนยมบาลถามขึ้น
ิ
"พระคุณเจ้าลงมาเมืองนรกนี่ ได้เดนตรวจดูทั่วหรือยังขอรับ?"
"ยังเลยท่าน เพียงแต่ผ่านๆสามสี่แห่งเท่านั้น หากท่านจะพาเดินชมให้ทั่วสักหน่อย ก็จะเป็น
การดีมาก อาตมาจะได้บันดาลให้ชาวโลกข้างบนเห็นด้วย"
"แหม! ถ้ายังงั้นก็วิเศษขอรับ พระคุณเจ้า เอาละ ข้าพเจ้าจะพาพระคุณเจ้า ไปตระเวณให้ทั่ว
เดี๋ยวนแหละ และยังไงก็ขอให้พระคุณเจ้าช่วยเปิดให้ชาวโลกเห็น จนครบถ้วนให้ได้ พวกเขาจะได้กลัว
ี้
ไม่กล้าทําบาปกันต่อไป มนุษย์เดี๋ยวนี้ก็ดื้อด้านกันเหลือเกิน พระคุณเจ้า"
"อ้าว! แล้วท่านไม่กลัวว่างงานหรือ?" พระมาลัยแกล้งย้อน
"อ๋อ! ว่างงานเพราะไม่มีคนตกนรกน่ะหรือพระคุณเจ้า?" ยมบาลหัวเราะร่วน "ข้าพเจ้าจะไป
กลัวทําไม ในเมื่อไม่มีคนมาตกนรก จนนรกต้องล้มเลิกไป ข้าพเจ้าก็ได้ขึ้นสวรรค์หมดกรรมเท่านั้นเอง"
"หมายความว่าทุกวันนี้ท่านยังมีกรรมเวรยังงั้นหรือท่าน"
"นั่นมันของตายขอรับ พระคุณเจ้า ทุกวันนี้ ข้าพเจ้ามีทั้งกรรมเวรและมีทั้งบุญกุศล ครึ่งหนึ่ง
เป็นเทวดา อีกครึ่งเป็นสัตว์นรก พระคุณเจ้ารู้ไว้เสียดวยเถอะ"
้
"ท่านพูดยังงี้ ทําให้อาตมางงใหญ่ โปรดอธิบายต่ออีกสักหน่อยเถอะ"
"ก็หมายความว่า ข้าพเจ้ามีความสุขเยี่ยงเทวดาทั้งหลายเพียงครึ่งเดียว ส่วนอีกครึ่งหนึ่งต้องมา
วุ่นวาย ทรมานสังขารสอบสวนคดีความ ตัดสินลงโทษสัตว์นรกอยู่ในดินแดนโลกันต์อย่างนี้แหละท่าน"
ี้
"อ๋อ! ยังงั้นเองหรอกหรือ?" พระมาลัยเพิ่งจะถึงบางอ้อตอนน "เอาละ ขอให้อาตมาได้รบกวน
ี้
ถามเพียงเท่านี้เถอะ ต่อไปนช่วยพาอาตมาไปเที่ยวชมนรกดีกว่า อาตมามาที่นี่หลายครั้ง แต่ไม่เห็นทั่ว
สักที"
