Page 158 - 2557 เล่ม 1

๑๕๘

ค าพิพากษาศาลฎีกาที่ ๓๑๔๗/๒๕๕๗ พนักงานอัยการ

สํานักงานอัยการสูงสุด โจทก์
พันจ่าอากาศเอกวิทยาหรือ

นายอัครพงษ์ อินสุริยา

กับพวก จ าเลย
ป.วิ.อ. ฎีกา, อนุญาตให้ฎีกาในปงญหาข้อเท็จจริง มาตรา ๒๑๖, ๒๒๑

จ าเลยที่ ๒ ฎีกาคัดค้านค าพิพากษาศาลอุทธรณ์แต่เนื้อหาในฎีกา
ของจ าเลยที่ ๒ ล้วนเป็นการโต้แย้งค าวินิจฉัยของศาลชั้นต้นทั้งสิ้น

โดยจ าเลยที่ ๒ คัดลอกข้อความมาจากค าอุทธรณ์ทั้งหมด แม้ในชั้นอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์มิได้หยิบยกข้อเท็จจริงที่จ าเลยที่ ๒ อุทธรณ์ขึ้นวินิจฉัย

จ าเลยที่ ๒ ไม่ได้ฎีกาโต้แย้งคัดค้านว่าการที่ศาลอุทธรณ์ไม่ได้วินิจฉัยนั้น

ไม่ชอบอย่างไร โดยไม่เห็นด้วยกับค าพิพากษาศาลอุทธรณ์เพราะเหตุใด
ที่ถูกแล้วศาลอุทธรณ์ควรวินิจฉัยอย่างไรและด้วยเหตุผลใด แต่จ าเลยที่ ๒

กลับยกข้อเท็จจริงท านองเดียวกับที่เคยยกขึ้นกล่าวในศาลอุทธรณ์ขึ้นฎีกา

ซ้ าอีก จึงเป็นข้อเท็จจริงที่เพิ่งยกขึ้นในชั้นฎีกา และถือไม่ได้ว่าเป็นการคัดค้าน

ค าพิพากษาศาลอุทธรณ์เป็นฎีกาที่ไม่ชอบตามมาตรา ๒๑๖ ทั้งมิได้
เป็นข้อความที่ศาลอุทธรณ์ได้ตัดสินไว้จึงไม่อาจใช้ดุลพินิจให้ฎีกา

ตามมาตรา ๒๒๑ ได้ ที่ผู้พิพากษาศาลชั้นต้นอนุญาตให้ฎีกามานั้น

เป็นการไม่ชอบ ส่วนปัญหาข้อกฎหมายตามฎีกาของจ าเลยที่ ๒ ว่า

ผู้เสียหายทั้งยี่สิบเจ็ดเป็นผู้เสียหายโดยนิตินัยมีอ านาจร้องทุกข์หรือไม่
เมื่อเนื้อหาในฎีกาของจ าเลยที่ ๒ ล้วนเป็นข้อที่จ าเลยที่ ๒ ได้อุทธรณ์

โดยคัดลอกถ้อยค าต่าง ๆ ที่อุทธรณ์ค าวินิจฉัยของศาลชั้นต้นต่อ

ศาลอุทธรณ์ชนิดค าต่อค ามาไว้ในฎีกา และศาลอุทธรณ์ได้มีค าวินิจฉัยถึง

ปัญหาที่จ าเลยที่ ๒ อุทธรณ์ดังกล่าวไว้แล้ว ฎีกาของจ าเลยที่ ๒ มิได้

ยกเหตุขึ้นคัดค้านหรือกล่าวอ้างว่าศาลอุทธรณ์พิพากษาคดีไม่ถูกต้อง