Page 58 - 2557 เล่ม 1

๕๘

ผู้ร้องฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีนี้ผู้ร้องอุทธรณ์คําสั่งของผู้ร้องที่อุทธรณ์คําสั่งศาลชั้นต้น

ที่ยกคําร้องขอยกเว้นค่าธรรมเนียมศาล ศาลอุทธรณ์ภาค ๓ มีคําสั่งให้ยกคําร้อง

อุทธรณ์คําสั่ง ดังนี้ คําสั่งศาลอุทธรณ์ภาค ๓ ย่อมเป็นที่สุดตามประมวลกฎหมาย
วิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๑๕๖/๑ วรรคสี่ ซึ่งมีผลเท่ากับศาลอุทธรณ์ภาค ๓

ไม่อนุญาตให้ผู้ร้องได้รับยกเว้นค่าธรรมเนียมศาลนั่นเอง ผู้ร้องจึงมีหน้าที่จะต้อง

ปฏิบัติตามคําสั่งศาลอุทธรณ์ภาค ๓ กล่าวคือ ต้องนําเงินค่าธรรมเนียมศาลในศาลชั้นต้น
มาชําระภายใน ๑๕ วัน การที่ผู้ร้องขอขยายระยะเวลาวางเงินค่าธรรมเนียมศาลอีกและ

ศาลอุทธรณ์ภาค ๓ มีคําพิพากษายืนตามคําสั่งศาลชั้นต้นที่ยกคําร้องขอขยาย

ระยะเวลาวางเงินค่าธรรมเนียมศาล อันเป็นเรื่องที่ศาลอุทธรณ์ภาค ๓ มีคําพิพากษา
ต่อเนื่องจากคําสั่งศาลอุทธรณ์ภาค ๓ ที่ไม่อนุญาตให้ผู้ร้องได้รับยกเว้น

ค่าธรรมเนียมศาล คําพิพากษาศาลอุทธรณ์ในกรณีเช่นนี้ย่อมเป็นที่สุดเช่นเดียวกับ
คําสั่งศาลอุทธรณ์ภาค ๓ อันเป็นที่สุดนั้นด้วย ผู้ร้องไม่มีสิทธิฎีกาคําพิพากษาศาล

อุทธรณ์ภาค ๓ ต่อมาอีกได้ ศาลชั้นต้นสั่งรับฎีกาของผู้ร้องมา เป็นการไม่ชอบ

ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย
อนึ่ง ผู้ร้องเสียค่าขึ้นศาลในชั้นฎีกามา ๒๐๐ บาท เนื่องจากการดําเนิน

กระบวนพิจารณาในชั้นไต่สวนคําร้องขอยกเว้นค่าธรรมเนียมศาล ไม่ต้อง

เสียค่าธรรมเนียมศาลจึงให้คืนเงินจํานวนดังกล่าวแก่ผู้ร้อง
พิพากษายกฎีกาของผู้ร้อง คืนค่าขึ้นศาลชั้นฎีกาที่ผู้ร้องเสียมา ๒๐๐ บาท

แก่ผู้ร้อง ค่าฤชาธรรมเนียมอื่นนอกจากนี้ให้เป็นพับ

(จิรนิติ หะวานนท์ – พรเทพ อัมพรกลิ่นแก้ว – พิศิฏฐ์ สุดลาภา)

ประเสริฐ เสียงสุทธิวงศ์ - ย่อ
อดุลย์ ขันทอง/วิรัช ชินวินิจกุล - ตรวจ