Page 55 - 2557 เล่ม 1

๕๕

ทํางาน โจทก์ไม่เคยกระทําผิดเกี่ยวกับสัญญาจ้างแรงงานต่อจําเลย การกระทําของ
โจทก์ไม่เป็นการฝ่าฝืนระเบียบข้อบังคับเกี่ยวกับการทํางานของจําเลย และไม่เป็น

ความผิดร้ายแรง เห็นว่า ระเบียบของจําเลยว่าด้วยการบริหารงานบุคคล ตอนที่ ๒

ว่าด้วยวินัย การลงโทษ การอุทธรณ์ และการร้องทุกข์ พ.ศ.๒๕๓๗ ข้อ ๕.๑๒ ระบุว่า
“พนักงานต้องรักษาวินัยที่กําหนดไว้ต่อไปนี้โดยเคร่งครัดคือรักษาเกียรติชื่อเสียง

ของบริษัท ไม่ประพฤติชั่ว ไม่ประพฤติตนเป็นอันธพาล ไม่กระทําผิดกฎหมายหรือ

ศีลธรรมอันดี รวมทั้งไม่ประพฤติตนอันเป็นภัยต่อสังคมหรือบริษัท” การที่โจทก์นํา
ภาพถ่ายเปลือยของหญิงและภาพถ่ายการร่วมประเวณีระหว่างหญิงดังกล่าวกับ

โจทก์ที่โจทก์บันทึกไว้ออกเผยแพร่เพื่อประจานฝ่ายหญิงนั้น เป็นการกระทําของ

ผู้ที่มีจิตใจผิดปกติที่คนธรรมดาจะพึงกระทํา และการกระทําของโจทก์ปรากฏเป็น
ข่าวทางหนังสือพิมพ์รายวัน โดยในข่าวระบุว่าโจทก์เป็นพนักงานฝ่ายช่างของ

จําเลย จึงย่อมกระทบต่อเกียรติและชื่อเสียงของจําเลย ถือว่าโจทก์ไม่รักษาเกียรติ
และชื่อเสียงของจําเลยและยังเป็นการประพฤติชั่ว รวมทั้งเป็นการกระทําที่ผิดกฎหมาย

และศีลธรรมอันดีอีกด้วย แม้โจทก์จะกระทํานอกสถานที่ทํางานและนอกเวลาทํางาน

ก็เป็นการกระทําที่ฝ่าฝืนระเบียบข้อบังคับเกี่ยวกับการทํางานของจําเลยกรณี
ร้ายแรง การที่จําเลยเลิกจ้างโจทก์จึงไม่เป็นการเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรม อุทธรณ์ของ

โจทก์ข้อนี้ฟงงไม่ขึ้น

ส่วนที่โจทก์อุทธรณ์ว่าจําเลยไม่มีสิทธิสั่งพักงานโจทก์เพราะโจทก์ไม่ได้
กระทําผิด และการสั่งพักงานโจทก์ไม่ชอบด้วยกฎหมายคุ้มครองแรงงานเพราะ

จําเลยไม่มีอํานาจสั่งพักงานระหว่างการสอบสวนเกิน ๙๐ วัน นั้น เป็นอุทธรณ์ที่

ไม่ทําให้ผลแห่งคําพิพากษาเปลี่ยนแปลง จึงไม่จําต้องวินิจฉัย
พิพากษายืน

(อนันต์ ชุมวิสูตร – ชัยวัฒน์ เวียงธีรวัฒน์ – สุนทร ทรงฤกษ์)

ประเสริฐ เสียงสุทธิวงศ์ - ย่อ
อดุลย์ ขันทอง/วิรัช ชินวินิจกุล - ตรวจ